|
Post by Wayne Hall on Feb 8, 2023 3:03:52 GMT -5
Η Κλιματική Αλλαγή
Την Παρασκευή 10/2/2023 και ώρα 8 μ.μ στην αίθουσα του Συλλόγου μας (Αγ.Νεκταρίου και Νοσοκομείου) ο μηχανικός περιβάλλοντος κ. Δημήτρης Λάλας θα είναι ο εισηγητής του θέματος:
“Κλιματική αλλαγή και περιβάλλον”.
www.etvafund.gr/cv-epitropi-dikton-lalas.html
Υπάρχουν δύο ξεχωριστά είδη αμφισβήτησης των κυρίαρχων θέσεων για την κλιματική αλλαγή. Η μία εκφράζεται από κλιματολόγους όπως η Judith Curry, η οποία έδωσε συνέντευξη τον περασμένο Οκτώβριο με τίτλο "δεν υπάρχει έκτακτη ανάγκη",
στην οποία υποστήριζε ότι η κινδυνολογία σχετικά με το κλίμα είναι μια "κατασκευασμένη συναίνεση επιστημόνων κατ' απαίτηση των πολιτικών".
Η άλλη αμφισβήτηση προέρχεται από ανθρώπους που μέχρι πρότινος θεωρούνταν συνωμοσιολόγοι, παρ'όλο που φαίνεται να συντελείται μια μεταστροφή, ώστε πολιτικοί ακτιβιστές όπως ο Robert Kennedy junior να αρχίζουν να κάνουν διάλογο μαζί τους.
Σύμφωνα με τους τελευταίους, η κατάσταση του κλίματος είναι στην πραγματικότητα πολύ χειρότερη από ό,τι παραδέχεται η κυρίαρχη πολιτική, διότι η ζημιά που προκαλείται ανάμεσα στα άλλα από την καύση ορυκτών καυσίμων επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο από τα προγράμματα γεωμηχανικής. όπως η διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας, τα οποία δεν είναι απλές προτάσεις, αλλά διεξάγονται μαζικά σε παγκόσμια κλίμακα.
Ερώτηση στον καθηγητή Λάλα:.
Ποιά από αυτές τις δύο κατηγορίες κριτικών προτιμάτε ως συνομιλητές;
Αν προτιμάται η Judith Curry
Judith Curry: Η προσπάθεια να στραφούν όλα στην αιολική και ηλιακή ενέργεια είναι καταστροφική. Η μεγαλύτερη τραγωδία είναι ότι τα αναπτυξιακά κονδύλια της Παγκόσμιας Τράπεζας έχουν επικεντρωθεί στην αιολική και την ηλιακή ενέργεια αντί για ανάπτυξη και προσαρμογή, προκειμένου να μειωθεί η ευπάθεια, με αποτέλεσμα πολλές χώρες να βρίσκονται σε χειρότερη θέση από ό,τι αν δεν είχε αρχίσει ποτέ ο προβληματισμος για την κλιματική αλλαγή.
Aν προτιμάται ο Dane Wigington
Όπως οι γιατροί που αμφισβητούν την αφήγηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, οι πολίτες και οι ελάχιστοι ειδικοί (όπως ο Dane Wigington) που υποστηρίζουν ότι η διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας δεν είναι απλώς μια πρόταση αλλά μια παγκόσμια πραγματικότητα και ότι η ατμόσφαιρα της γης ψεκαζεται μυστικά με απόβλητα από εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος........... αυτοί οι σχολιαστές στην Ελλάδα αποκαλούνται συνωμοσιολόγοι ή "ψεκασμένοι".
Aν δεν υπάρχει καθαρή προτίμηση ανάμεσα σε αυτές τις δύο αντιφατικές τοποθετήσεις.....
τι να πιστεύει το κοινό;
|
|
|
Post by Wayne Hall on Feb 8, 2023 3:35:08 GMT -5
Όπως αποδείχθηκε, ο κύριος Λάλας δεν ήθελε να επιλέξει, "επειδή του αρέσει και το παγωτό βανίλλια και το παγωτό σοκολάτα". Στην πραγματικότητα τον αδικώ λίγο επειδή έκανε κάποια προσπάθεια ν'απαντήσει. Η ουσία είναι όμως ότι καμία από τις δύο κατηγορίες αμφισβήτησης της "επίσημης" γραμμής για την κλιματική αλλαγή δεν θέλει συζήτηση με βάση τις κυρίαρχες παραδοχές. Αν γινόταν μια τέτοια συζήτηση, οι αντιπρόσωποι και των δύο γραμμών θα ήθελαν ν'αλλάξουν το θέμα: η πρώτη ομάδα θα έλεγε ότι δεν πρόκειται για επιστήμη αλλά πολιτική, επειδή η επιστήμη έχει μετατραπεί σε πολιτική. Η δεύτερη ομάδα θα κατηγορούσε την επίσημη επιστήμη για συγκάλυψη επειδή ο πλανήτης ψεκάζεται με δηλητήρια σε τεράστια κλίμακα και αυτό αγνοείται και συγκαλύπτεται. Κάποιου είδους διάλογος, παθιασμένος και αγενής, θα μπορούσε να είναι εφικτός με κάθε μία από αυτές τις ομάδες ξεχωριστά, αλλά η κάθε επίδοξη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης θα κατέληγε σε ένα συγκεχυμένο χάος.
|
|
|
Post by Wayne Hall on Feb 12, 2023 1:32:11 GMT -5
Η συζήτηση για το κλίμα που ακούσαμε την παρασκευή στο Μορφωτικό Σύλλογο ήταν ακριβώς αυτό, ένα συγκεχυμένο χάος.
|
|
|
Post by Wayne Hall on Feb 20, 2023 3:59:07 GMT -5
|
|
|
Post by Wayne Hall on Feb 27, 2023 12:58:53 GMT -5
Πόσα εγκώμια για τη δημοκρατία;
Γ. Χωλ
Το νησί της Αίγινας στην αρχαιότητα λόγω αντίδρασης στον ιμπεριαλισμό της Αθήνας δεν τάχθηκε στο πλευρό της δημοκρατίας, στον Πελοποννησιακό πόλεμο για παράδειγμα, αλλά στο πλευρό των Σπαρτιατών και της Περσίας. Μπορεί να εξαχθεί κάποιο χρήσιμο πολιτικό συμπέρασμα από αυτό, ή είναι απλά κάτι που πρέπει να ξεχαστεί;
Προσωπικά δεν έχω αγωνία να σχηματιστεί ενιαία ιδεολογική ομάδα. Θέλω συνέχεια της πορείας που ξεκινήσαμε με τον Preda Mihailescu το Πάσχα του 2021, μιας πορείας προς την οικοδόμηση ενός νέου δημοκρατικού πόλου της ευρωπαϊκή πολιτικής, με όλη την ΕΕ να περιλαμβάνεται αλλά με επίκεντρο τη Ρουμανία. Μια συνέλευση των ενεργών πολιτών, συστηματικά απελευθερωμένη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως και από κάθε είδος σύμπραξης μέσω μεσαζόντων, ανταγωνιζόμενη το υπαρκτό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην αναζήτηση μιας λαϊκής εντολής. Αν αυτό είναι υπερβολικά φιλόδοξο,αν αποδειχθεί ότι δεν είναι εφικτό, τότε μπορούμε να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια, παραμένοντας με τις διάφορες ομάδες με τις οποίες ήδη συνεργαζόμαστε.
Δεδομένου ότι βρισκόμαστε στην αρχή της διαδικασίας, μπορούμε να ξεκινήσουμε ξεκαθαρίζοντας πού διαφωνούμε με τις άλλες προσπάθειες για την οργάνωση της πολιτικής δράσης που διεξάγονται αυτή τη στιγμή και πώς θέλουμε να τα καταφέρουμε καλύτερα. Προτείνω εγώ ο ίδιος να κάνω την αρχή ασκώντας κριτική στον Βρετανό βουλευτή Andrew Bridgen. Παραθέτω από τη Wikipedia: "Ο Bridgen κάθεται στη Βουλή των Κοινοτήτων ως ανεξάρτητος, αφού τον Ιανουάριο του 2023 το Συντηρητικό Κόμμα τον διέγραψε επειδή επέκρινε την αποτελεσματικότητα των εμβολίων COVID-19 και συνέκρινε την εφαρμογή τους με το Ολοκαύτωμα.
Τον Δεκέμβριο του 2022, το Βρετανικό Ίδρυμα Καρδιολογίας κατέκρινε τον Bridgen για την προπαγάνδιση μιας θεωρίας συνωμοσίας, η οποία ισχυρίζεται ότι το Ίδρυμα συγκάλυψε στοιχεία για τα εμβόλια mRNA που αυξάνουν τη φλεγμονή των καρδιακών αρτηριών. Ο Bridgen είχε ζητήσει τη διακοπή των εμβολίων COVID-19, ισχυριζόμενος ότι προκαλούν βλάβες στην καρδιά. Το φιλανθρωπικό ίδρυμα αρνήθηκε "κατηγορηματικά" τους ισχυρισμούς του.
Στις 11 Ιανουαρίου 2023, ο Bridgen αποκλείστηκε από τους Συντηρητικούς επειδή συνέκρινε την εφαρμογή των εμβολίων COVID-19 με το Ολοκαύτωμα. Ο πρωθυπουργός Rishi Sunak χαρακτήρισε τη σύγκριση "εντελώς απαράδεκτη". Δύο ήμέρες αργότερα ο Bridgen εξέδωσε δήλωση ισχυριζόμενος ότι το tweet του δεν ήταν αντισημιτικό και ζητώντας συγγνώμη από όποιον πραγματικά προσβλήθηκε. Έπαιρνε επίσης νομικές συμβουλές για να κινηθεί εναντίον όσων τον χαρακτήρισαν αντισημίτη. Υποστήριξε ότι είχε θέσει εύλογα ερωτήματα σχετικά με τις παρενέργειες των εμβολίων mRNA και δήλωσε ότι είχε "λάβει τεράστια υποστήριξη από απλούς ανθρώπους, ιατρούς και εκείνους που οι ίδιοι έχουν βιώσει βλάβες από τα εμβόλια".
Η κριτική μου στην ενέργεια του Andrew Bridgen είναι ότι προσπάθούσε να ενισχύσει μια στιγματισμένη δήλωση, η οποία παραβιάζει ισχυρά ταμπού, επικαλούμενος ένα θέμα, τη ναζιστική δίωξη και δολοφονία των Εβραίων που ονομάζεται Ολοκαύτωμα, λες και τα ταμπού που περιβάλλουν τη συζήτηση αυτού του άλλου θέματος μπορούν να λειτουργήσουν υπέρ του και όχι εναντίον του. Η αντίδραση στη δήλωσή του σε επίσημο επίπεδο έδειξε ότι ο υπολογισμός αυτός ήταν λανθασμένος. Κατά μία έννοια, είναι σαν η συζήτηση για το Ολοκαύτωμα να αποτελεί ιδιοκτησία συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων.
Χρειάζεται να επισημανθεί αυτό; 'H μήπως ο Andrew Bridgen απλώς αξίζει να επαινεθεί για το θάρρος του που δεν φοβάται να παραβιάζει ταμπού;
Οι πιο πρόσφατες δηλώσεις του σχετικά με τις ενέσεις MrNA έχουν επικεντρωθεί περισσότερο σε αποκαλύψεις για τις προσπάθειες που έχουν γίνει να τον δωροδοκήσουν προκειμένου να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Οπότε ίσως δεν έχει ανάγκη για συμβούλους.
Στον αντίποδα του Andrew Bridgen βρίσκεται μια άλλη μορφή δεξιάς πολιτικής εκείνη της λαϊκιστικής δεξιάς, η οποία έχει αναβιώσει τη γλώσσα του Μακάρθι της δεκαετίας του 1950, αναφερόμενη στην εργατική κυβέρνηση της αυστραλιανής πολιτείας Βικτώρια ως κομμουνιστές. Η Βικτώρια είναι η κομμουνιστική Βικτώρια. Ο πρωθυπουργός της Βικτώριας Dan Andrews είναι ο κομμουνιστής Dan. Ο αμερικανικός αργκό όρος Commie προτιμάται από τον αντίστοιχο αυστραλιανό όρο της δεκαετίας του 1950 Commo. Το πιο ξεκάθαρο σχόλιο που έχω δει σχετικά με αυτό το φαινόμενο προέρχεται από κάποιον του οποίου οι πολιτικές απόψεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν κεντροδεξιές, δηλαδή από τον Έλληνα κινηματικό πολιτικό Φαίδωνα Βοβόλη. Ο Βόβολης είπε: "'Οποιον δεν φοβάσαι τον προωθείς. Μέσα από τους τηλεοπτικούς σου σταθμούς, μέσα από τις δημοσκοπήσεις του gallup. Αλλά αυτούς που φοβάσαι τους αποκλείς και μετά τους αντιγράφεις". Αποκλεισμό μέσω της λογοκρισίας. Και αντιγραφή. Αυτή είναι μια ασυνήθιστη διαπίστωση. Ένα συμπέρασμά της θα μπορούσε να είναι ότι οι άνθρωποι που αποκαλούνται τώρα αριστεροί είναι αντίγραφα των πραγματικών αριστερών μιας άλλης εποχής. Μια ιδέα που χρήζει διερεύνησης.
Ένα άλλο ακραίο παράδειγμα δεξιού λαϊκισμού είναι η ακόλουθη ανελέητη κατεδάφιση των "libtards", δηλαδή των καθυστερημένων Δημοκρατικών, παρόλο που είναι και μέλη της άμεσης οικογένειάς της, από την Αμερικανίδα Roseann Barr. Το κοινό σκάει στη γέλια, λες και πρόκειται για κωμική παράσταση.
Έδωσα το παράδειγμα ενός Βρετανού συντηρητικού, του Andrew Bridgen, ο οποίος έγινε παρίας στο ίδιο του το περιβάλλον. Θα μπορούσα να δώσω ένα αντίστοιχο παράδειγμα από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Η αυστραλιανή αριστερή Lorraine Pratley γράφει σε διαδικτυακό περιοδικό που λέγεται "The Real Left". Παραθέτοντας ένα απόσπασμα από εκεί: "Ο "καπιταλισμός της καταστροφής" έχει έναν τρόπο να αιφνιδιάζει τους ανθρώπους. Η Covid-mania ήταν και η πρώτη που αναπτύχθηκε σε κυριολεκτικά παγκόσμια κλίμακα." ....... Η ηρωική εποχή της ίδρυσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας διατηρεί τη φήμη του, ιδίως στην Αριστερά, μέχρι σήμερα. Οι προτροπές των κρατικών μέσων ενημέρωσης για τη διάσωση της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας έπεσαν σε ευήκοα ώτα. Η ιδέα ότι η Εθνική Υπηρεσία Υγείας διαδραμάτισε κακόβουλο ρόλο κατά την περίοδο της COVID είναι αντίθετη με την αριστερή σκέψη. Πρέπει να αναγνωριστεί και να γίνει κατανοητό ότι η μορφή της σύγχρονης υγειονομικής περίθαλψης δεν κερδήθηκε καθόλου με ρητά αριστερά αιτήματα, αλλά ήταν η ήττα της φυσικής ιατρικής και η ανάδειξη της χημικής ιατρικής στα χέρια ανθρώπων όπως ο πρώιμος Αμερικανός βιομήχανος J. D. Rockefeller που διαμόρφωσε τη σύγχρονη ιατρική. Ωστόσο, σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει αυτή την ιστορία και το κοινό αποδέχεται σε μεγάλο βαθμό τη χημική ιατρική και τη χειρουργική ως νόμιμες κυρίαρχες μορφές ιατρικής "περίθαλψης".
Η Lorraine Pratley καταρρίπτει τόσο τη δεξιά όσο και την αριστερά: λέει: "αν ένα ζήτημα δεν μπορεί να μετατραπεί σε επιχείρημα "εμείς εναντίον των αφεντικών", δεν θα θεωρηθεί ότι αξίζει να συζητηθεί, πόσο μάλλον να αναληφθεί δράση, από την Αριστερά". Αλλά γράφει επίσης: "Η λαϊκιστική Δεξιά, με τις αδιάκοπες εσωτερικές διαμάχες και τη μικρή βάση της, δεν έχει τις παραδόσεις αλληλεγγύης ή τη βασική συνδικαλιστική πειθαρχία που απαιτούνται για την αποτελεσματική αμφισβήτηση του status quo. Στη σημερινή εποχή, η κινηματική Δεξιά απλά δεν έχει αυτό που χρειάζεται για να είναι αποτελεσματική. Είμαι πεπεισμένος ότι ένας ουσιαστικός αγώνας πρέπει να προέλθει από εκείνους που έχουν αριστερή προοπτική. Και μόνο μέσα από αυτό μπορούμε να τραβήξουμε την απολιτική και άτολμη δεξιά προς μια καλύτερη στρατηγική".
Στις μέρες μας η ιδέα ότι οι όροι δεξιός και αριστερός έχουν γίνει χωρίς νόημα, θεωρείται δεδομένη από πολλούς ανθρώπους. Όταν ο ρόλος των ΜΜΕ τίθεται προς συζήτηση, οι βασικές διακρίσεις είναι όντως αληθές έναντι ψευδούς, όχι δεξια έναντι αριστερά. Η πρόταση που παρουσιάσαμε το Πάσχα του 2021 είχε να κάνει με την προσπάθεια ελέγχου των μέσων ενημέρωσης. Ο στόχος ήταν να προσφέρουμε μια εναλλακτική λύση στο μονοπώλιο της μαζικής πολιτικής και της μαζικής εξαπάτησης. Προτείναμε την αναβάθμιση του ρόλου της Ρουμανίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια πρώην κομμουνιστική χώρα χριστιανική ορθόδοξη κατά το θρήσκευμα αλλά που μιλάει μια λατινική γλώσσα, οι Ρουμάνοι έχουν παράδοση ανεξαρτησίας από τη Μόσχα και μετά την ένταξη της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση επίσης ανεξαρτησία από τις Βρυξέλλες. Το 2022, αργότερα από τη δική μας έκφραση προτίμησης για τη Ρουμανία, ένας Ρουμάνος, ο Cristian Terhes, αναδείχθηκε εκπρόσωπος και de facto ηγέτης της μικρής αντιπολίτευσης κατά του εγκλεισμού, της λογοκρισίας και του υποχρεωτικού εμβολιασμού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μετά τους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία και τη Συρία στις αρχές του 2023 μια άλλη Ρουμάνα πολιτικός, η Diana Sosoaca, ήρθε στο διεθνές προσκήνιο με το βίντεο μιας ομιλίας της στη ρουμανική Γερουσία. Ήταν αυτά σημάδια ότι ένα ισχυρό αντιπολιτευτικό κίνημα στη Ρουμανία αρχίζει να δημιουργείται;
Νομίζω ότι αξίζει να παρακολουθήσουμε το βίντεο. Δεν είναι πολύ μεγάλο και σε κάθε περίπτωση τα πρώτα τέσσερα λεπτά δίνουν το στίγμα.
Η ιδέα μιας προσπάθειας να σωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση από τον εαυτό της έχει καταντήσει να μοιάζει σχεδόν τόσο γελοία όσο και η ιδέα ότι υπάρχει κάτι που αξίζει να διατηρηθεί στη Βρετανική Κοινοπολιτεία, παρά το γεγονός ότι η διαλυόμενη Σοβιετική Ένωση προσπάθησε να διασώσει ό,τι μπορούσε από τον αρχικό της χαρακτήρα μιμούμενη τη μετατροπή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας σε Κοινοπολιτεία. Η Σοβιετική Αυτοκρατορία έγινε ομοίως η Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, μετά την καταστροφή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όλες αυτές οι έννοιες της διεθνούς οργάνωσης για την αποτροπή του πολέμου ελήφθησαν πολύ σοβαρά υπόψη. Ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές των πρώτων ημερών ήταν ο ελληνοαυστριακός αριστοκράτης Richard von Coudenhove-Kalergi. Ο Coudenhove-Kalergi αναγνωρίζεται ως ο ιδρυτής του πρώτου κινήματος βάσης για μια ενωμένη Ευρώπη. Το 1922, συνίδρυσε την Πανευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με τον Αρχιδούκα Otto von Hapsburg, ως "τον μόνο τρόπο προστασίας από μια ενδεχόμενη παγκόσμια ηγεμονία της Ρωσίας". Το μοντέλο του για την Ευρώπη του μέλλοντος ήταν ένα είδος μετασχηματισμένης Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, αλλά με την αγγλική ως βασική γλώσσα. Αν και ήθελε η αγγλική γλώσσα να έχει αυτή την ενοποιητική λειτουργία στην Πανευρωπαϊκή Ένωση, δεν ήθελε το Ηνωμένο Βασίλειο να είναι μέλος της. Οι Έλληνες θα δουν εδώ, υποθέτω, ομοιότητες με τη στάση της "Δύσης" απέναντι στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, της οποίας η γλώσσα ήταν ευπρόσδεκτη αλλά ο πληθυσμός της αντικείμενο καχυποψίας.
Ο Kalergi προσπάθησε να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Μουσολίνι για την Πανευρωπαϊκή του Ένωση, αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν προσπάθησε με τον Χίτλερ, διότι ο Χίτλερ έγινε πολύ γρήγορα ένας ξεκάθαρος αντίπαλός του. Σύμφωνα με τον Χίτλερ, η ιδέα "ενός ειρηνιστικού-δημοκρατικού πανευρωπαϊκού κράτους-μίγματος", όπως το πρότεινε "αυτό το κοινότοπος μπάσταρδος ο Coudenhove-Kalergi", δεν θα μπορούσε να αντιταχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ναζιστική κριτική και προπαγάνδα κατά του Coudenhove-Kalergi δεκαετίες αργότερα αποτέλεσε τη βάση για αυτό που η Wikipedia αποκαλεί "θεωρία συνωμοσίας του ρατσιστικού σχεδίου Kalergi". Οι λευκοί εθνικιστές παραθέτουν τα γραπτά του Coudenhove-Kalergi εκτός πλαισίου προκειμένου να υποστηρίξουν ότι οι μεταναστευτικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντικατοπτρίζουν μια συνωμοσία για την καταστροφή των λευκών, για τη δημιουργία ενός πληθυσμού χωρίς ταυτότητα, ο οποίος στη συνέχεια θα κυβερνάται από μια εβραϊκή ελίτ.
Σε ένα άρθρο με τίτλο "Kalergi, ο πιο παρεξηγημένος άνθρωπος" προβάλλεται το επιχείρημα ότι "όταν ο Kalergi μιλούσε για τη μελλοντική φυλή της Ευρώπης που θα είναι μικτή, δεν ήταν αυτός που πρότεινε να υπάρχουν λιγότεροι άνθρωποι ευρωπαϊκής καταγωγής στην Ευρώπη. Ήταν μια πρόβλεψη που έκανε με βάση την πορεία που έβλεπε να παίρνει η Ευρώπη αν οι Ευρωπαίοι δεν κατάφερναν να ενωθούν". Αλλά παραμένει αλήθεια ότι, παρόλο που ο Coudenhove-Kalergi εξακολουθεί να εξυμνείται ως ένας από τους ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι απλοί Ευρωπαίοι πολίτες θα μπορούσαν να διωχθούν ποινικά για τη συγγραφή ορισμένων από τις διατυπώσεις που συναντάμε στα γραπτά του.
Τον Απρίλιο του 2021 εκδόθηκε η πρώτη βιογραφία του Coudenhofe-Kalergi στα αγγλικά με τίτλο "Hitler's Cosmopolitan Bastard" από τον εκδοτικό οίκο McGill-Queens University Press. Ο συγγραφέας της, Martyn Bond, μαζί με τη συνεργάτιδά του Claudia Hamill, δημιούργησαν ένα βίντεο που αποτελεί αναμφίβολα την καλύτερη εισαγωγή σε αυτόν τον πρωτοπόρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, απελευθερωμένο από τις παραδοχές της ναζιστικής προέλευσης "θεωρίας συνωμοσίας" που συνοδεύει το όνομά του μέχρι σήμερα.
Ίσως είναι η κατάλληλη ευκαιρία να επιστήσω την προσοχή σε αυτό το σημαντικό διαδικτυακό συμπόσιο που προγραμματίζεται για τις 28 Φεβρουαρίου 2023 στις 6 μ.μ. ώρα Κεντρικής Ευρώπης, 7 μ.μ. ώρα Ελλάδας.
Λέγεται ότι το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών προσπάθησε να επιτύχει μια ισορροπία μεταξύ του ρόλου του ενός, των λίγων και των πολλών. 'Hoi polloi' για να χρησιμοποιήσουμε την εράσμια προφορά της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
Στη σημερινή παγκόσμια κατάσταση ο ένας και οι λίγοι έχουν διαφθαρεί τόσο πολύ που δεν προστατεύουν πλέον τους πολλούς.
Το νησί της Αίγινας στην αρχαιότητα λόγω αντίδρασης στον ιμπεριαλισμό της Αθήνας δεν τάχθηκε στο πλευρό της δημοκρατίας, στον Πελοποννησιακό πόλεμο για παράδειγμα, αλλά στο πλευρό των Σπαρτιατών και της Περσίας. Μπορεί να εξαχθεί κάποιο χρήσιμο πολιτικό συμπέρασμα από αυτό, ή είναι απλά κάτι που πρέπει να ξεχαστεί;
|
|
|
Post by Wayne Hall on Mar 18, 2023 2:13:07 GMT -5
Ο Giulietto Chiesa και η Αίγινα
Για το καλοκαίρι του 2023 θα ήταν καλό να υπάρξει στην Αίγινα μια συνέχεια της εμπνευσμένης εκδήλωσης για την Ευρωπαϊκή Ένωση που πραγματοποιήθηκε πριν από δέκα χρόνια με τη συμμετοχή του αείμνηστου Giulietto Chiesa.
Ακολουθεί βίντεο για την επίσκεψη του Giulietto Chiesa στα Καποδιστριακά κτίρια της Αίγινας.
Προσέξτε τι λέει ο Chiesa για τον Καποδίστρια στην ομιλία που πραγματικά εκφώνησε στο κοινό της Αίγινας.
(28.07) "Γνωρίζοντας τον Καποδίστρια καθώς περπατούσαμε στην πόλη με τους φίλους που με συνόδευαν σε εκείνη την ξενάγηση έπρεπε να αναγνωρίσω ότι πρόκειται για μια πολύ σημαντική ευρωπαϊκή προσωπικότητα. Ήμουν πέντε χρόνια βουλευτής, από το 2004 έως το 2009, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Σε αυτά τα μεγαλοπρεπή κτίρια στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο υπάρχουν πολλές αίθουσες και δωμάτια που φέρουν τα ονόματα μεγάλων ευρωπαϊκών προσωπικοτήτων. Υπάρχει μόνο ένα ελληνικό όνομα που συνδέει το κτίριο Altiero Spinelli με το κτίριο Paul-Henri Spaak. Αυτό το στενάκι έχει το όνομα Καραμανλής. Έχω διαβάσει για τον Καραμανλή και γνωρίζω γι' αυτόν, αλλά μετά από όσα έμαθα σήμερα για τον Καποδίστρια πιστεύω ότι το όνομα αυτού του περάσματος πρέπει να αλλάξει και να μετονομαστεί Καποδίστριας".
Ένα Ινστιτούτο Giulietto Chiesa στην Αίγινα θα μπορούσε να βρει υποστήριξη τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση (και στον Βορρά και στον Νότο), εξυπηρετώντας την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. .
Ο Coudenhove-Kalergi ζήτησε την υποστήριξη της Βρετανίας (Churchill), της Γαλλίας (De Gaulle) και της Ιταλίας (Mussolini). Ο Mussolini δεν έγινε σύμμαχος, ούτε καν αναξιόπιστος σύμμαχός όπως οι άλλοι. Ο Χίτλερ υπήρξε από την αρχή δολοφονικός εχθρός. Ίσως ήρθε η ώρα να συνδεθεί (έστω και εκκεντρικά) το εγχείρημα του Καλέργκι με έναν Ιταλό αριστερό (Chiesa), και μάλιστα με μεγαλύτερη αξιοπιστία, ίσως, από τον Σπινέλι, που σίγουρα δεν τον βοήθησε το γεγονός ότι νούμερο ένα του υποστηρικτής ήταν ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ.
Υπάρχει μια άλλη σκέψη που συνδέεται συμπτωματικά με την Αίγινα μέσω του γεγονότος ότι η ημερομηνία της ορκωμοσίας του Καποδίστρια ως κυβερνήτη της επαναστατικής Ελλάδας το 1828, η 26η Ιανουαρίου, είναι η ίδια με την επίμαχη εθνική ημέρα της Αυστραλίας.
Έγραψα γι' αυτό λίγο μετά τη συγγραφή του κειμένου με τίτλο "Πόσα εγκώμια για τη δημοκρατία;". 'Eγραψα το ακόλουθο: halva.proboards.com/post/2164
Όσον αφορά το "Πόσα εγκώμια για τη δημοκρατία;", η προβληματική γύρω από τον βουλευτή Andrew Bridgen εντείνεται από την υπόθεση του Clemens Arvay.
Ο Σύλλογος Ενεργών Πολιτών Αίγινας γύρισε επίσης ένα βίντεο για τη σημασία αυτής της ημερομηνίας, με τον επιστήμονα Ανδρέα Κούκο να προβάλλει την 26η Ιανουαρίου 1828 ως κρίσιμη μέρα στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Σημειώστε την αναφορά που κάνω στο κείμενό μου στον Αυστραλό συγγραφέα Peter Robb και επίσης στο πρώην γενικό κυβερνήτη της Αυστραλίας Bill Hayden. Ο Peter Robb, ο οποίος έζησε πολλά χρόνια στην Ιταλία συντάσσοντας τα πιο επιτυχημένα του βιβλία για θέματα σχετικά με την Ιταλία, θα μπορούσε να προσκληθεί να συμμετάσχει σε ό,τι διοργανωθεί στην Αίγινα, αν από θαύμα μπορέσει να υπάρξει συνέχεια σε αυτό που ξεκίνησε ο Giulietto Chiesa πριν από δέκα χρόνια.
Υπάρχουν δύο ακόμη σημεία που πρέπει να προστεθούν: η σκέψη που διατυπώθηκε το Πάσχα του 2021 με την πρόταση που σκιαγράφησαν οι Wayne Hall και Preda Mihailescu στην ομάδα ακτιβιστών της Παγκόσμιας Συμμαχίας Ελευθερίας να δημιουργηθεί ένα ανταγωνιστικό δεύτερο πανευρωπαϊκό σώμα πολιτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με έδρα τη Ρουμανία, το οποίο θα χειραφετείται συστηματικά από κάθε επιρροή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλων μεσαζόντων και θα αμφισβητεί το υπάρχον Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για μια εντολή μέσω ενός δημοψηφίσματος ανά πενταετία.
Επίσης προτείνεται αξιοποίηση της στέψης του νέου Άγγλου βασιλιά Καρόλου Γ' για να δοκιμαστεί η προθυμία ή η απροθυμία του να διακόψει τους σημερινούς δεσμούς του με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Η πρωτοβουλία αυτή υποστηρίζεται μεταξύ άλλων από τον άνθρωπο που εισήγαγε τον τότε πρίγκιπα της Ουαλίας στις αρετές της βιολογικής γεωργίας, δηλαδή τον Sir Julian Rose. Οι τραπεζικές προτάσεις του Giulietto Chiesa προσυπογράφονται αντικειμενικά από τον Justin Walker και από την World Freedom Alliance.
Οι ξαφνικές αλλαγές προς το καλύτερο δεν είναι άγνωστες στη βρετανική εξωτερική πολιτική. Πέρα από τα πιο γνωστά στους Βρετανούς παραδείγματα, υπάρχει και το γνωστό στους Έλληνες παράδειγμα της αλλαγής της βρετανικής πολιτικής που επήλθε με τη διαδοχή του George Canning από τον λόρδο Castlereagh στη θέση του υπουργού Εξωτερικών το 1822. Το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής ήταν ότι η υποστήριξη της φιλο-οθωμανικής πολιτικής του Μέτερνιχ αντικαταστάθηκε από την υποστήριξη του Καποδίστρια και της Ελληνικής Επανάστασης.
|
|
|
Post by Wayne Hall on Apr 12, 2023 10:46:14 GMT -5
Το δημοκρατικό πείραμα τελείωσε
Φέρτε την κοινοτική αυτοδυναμία, τα συμβούλια σοφών γερόντων και την καλοκάγαθη ηγεσία
Julian Rose
internationaltimes.it/the-democratic-experiment-is-finished/
Εμείς στη Δύση ζήσαμε εδώ και μερικούς αιώνες με αυτό το που ονομάζεται "δημοκρατία". Ήταν σημαντικό πείραμα, το οποίο όμως, στο τέλος, κατάφερε να καταπιεί την ίδια του την ουρά αντί να οδηγήσει την κοινωνία σε καλύτερο μέλλον. Τώρα ο χρόνος της τελείωσε. Καθήκον μας να βάλουμε κάτι πραγματικά καλύτερο στη θέση της.
Ο πιο γνωστός ορισμός της δημοκρατίας - αλλά σε καμία περίπτωση ο πρώτος - περιλαμβάνεται στην ομιλία του Γκέτισμπουργκ τον Νοέμβριο του 1863. Διακηρύσσει τη δημοκρατία ως "κυβέρνηση του λαού, από το λαό, για το λαό", η οποία - ίσως για καλό λόγο - έδωσε μεγάλη έμφαση στο "λαό".
Αλλά εδώ βρισκόταν και η αδυναμία της - ο κόσμος (όπως αποδείχθηκε) είχε άλλες φιλοδοξίες που αυτή η μορφή αυτοκυβέρνησης δεν ήταν κατάλληλα εξοπλισμένη για να τις αντιμετωπίσει. Ούτε επιθυμούσαν ιδιαίτερα οι ψηφορφόροι να είναι υπεύθυνοι για τις αποφάσεις και τη διαχείριση των λεπτομερειών του πειράματος το οποίο είχαν ψηφίσει.
Η λέξη "πλειοψηφία" συμπυκνώνει την αποτυχία της δημοκρατίας. Όπως θα έχουν παρατηρήσει κάποιοι από εμάς, η "πλειοψηφία" δεν διέθετε ποτέ το όραμα και τη σοφία που απαιτούνται για να κινηθεί η κοινωνία προς έναν αξιέπαινο στόχο.
Στην καλύτερη περίπτωση, η "πλειοψηφία" δημιούργησε κάποια μορφή κοινωνικής δικαιοσύνης, η οποία δεν υπήρχε υπό την ηγεσία ενός βασιλέα/βασίλισσας, εκτός αν αυτός τύχαινε να έχει κοινωνική συνείδηση. Η δημοκρατία έγινε έτσι κάτι σαν ένα προσωπικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο, στο οποίο ο πολίτης υπέγραφε το συμβόλαιο και πλήρωνε την ετήσια κάλυψη - μέσω της φορολογίας. Σε αντάλλαγμα, είχε ένα είδος εγγύησης ότι θα είχε ορισμένα "αναφαίρετα δικαιώματα", υποστηριζόμενα από τον "νόμο". Ένας νόμος που υποτίθεται ότι σχεδιάστηκε για να υποστηρίξει αυτή τη μορφή αυτοκυριαρχίας, αλλά στην πραγματικότητα παρείχε μια δυνατότητα απορρόφησης εσόδων για το ίδιο εκμεταλλευτικό ελιτίστικο στοιχείο που υπήρχε πολύ πριν από την εμφάνιση του δημοκρατικού πειράματος.
Όπως αποδείχθηκε, αυτό που η πλειοψηφία ήθελε βασιζόταν στο προσωπικό συμφέρον και όχι στο όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας. Έδωσε λοιπόν στην "πλειοψηφία" το δικαίωμα να αποφασίσει ποιον θέλει να διοικήσει τη χώρα της - και αυτοί που θα εκλέξουν στην πραγματικότητα θα είναι εκείνοι που θα έχουν καταβάλλει μεγαλύτερες προσπάθειες για να πείσουν ότι έχουν στην καρδιά τους τα συμφέροντα του "λαού".
Επομένως, μια κοινωνία υπό τον μανδύα της "δημοκρατίας" δεν εξελίσσεται ποτέ. Αντίθετα, απλά περιστρέφεται γύρω από τις επιθυμίες και τους φόβους των ψηφοφόρων. Η επιθυμία να προστατεύονται και ο φόβος να μη προστατεύονται. Η "πλειοψηφία" απλώς εκλέγει ένα μάτσο μπέιμπι σίτερ για να μπορούν να βγουν έξω και να παίξουν, αφήνοντας την πραγματική ευθύνη για τη μορφή και τη λειτουργία της κοινωνίας σε άλλους - κυρίως σε εκείνους που απολαμβάνουν να φλερτάρουν με την εξουσία που τους έχει παραχωρηθεί.
Οι ψηφοφόροι διαμαρτύρονται τότε δυνατά όταν γίνονται πράγματα από εκείνους στους οποίους εμπιστεύτηκαν την εξουσία - τα οποία δεν ανταποκρίνονται στις υποσχέσεις που έδιναν προεκλογικά. Πρόκειται για ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται συνεχώς και δεν δείχνει κανένα σημάδι ότι θα σταματήσει. Είναι η "κυριαρχία του όχλου" σε δράση: η μη κατευθυνόμενη, ανυποψίαστη φωνή μιας πλειοψηφίας που υποκύπτει εύκολα στις δυνάμεις των κρυφών πειθόντων.
Ο λαός, δηλαδή η "πλειοψηφία" του λαού, δεν έχει ποτέ, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, αποκτήσει τη σοφία και το όραμα που αποτελούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις μιας εξελισσόμενης κοινωνίας. Μια κοινωνία που καλείται να ανεβάσει το επίπεδο της συνειδητοποίησης, της συνείδησης και της ευθύνης της.
Το δημοκρατικό πείραμα είναι επομένως ένα εντελώς ακατάλληλο εργαλείο για να βγούμε από το χάος στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα - και να το ξεπεράσουμε -. Είναι απλή αφέλεια που επιδεικνύεται στις διαδηλώσεις όπου κρατούνται πλακάτ που αναγγέλλουν ότι το τάδε "δεν είναι δημοκρατικό" : "η TTIP δεν είναι δημοκρατική", "ο ΠΟΕ δεν είναι δημοκρατικός", "η φοροδιαφυγή είναι αντιδημοκρατική" κ.λπ.
Με την πάροδο των ετών, η δημοκρατία διαμορφώθηκε γύρω από μια ακλόνητη συμμαχία με τον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός γενικά προβάλλεται ως "δημοκρατία εν δράσει", ιδιαίτερα σε σχέση με την "ελεύθερη αγορά" ως αυτορυθμιζόμενη σιωπηλή φωνή του λαού.
Πράγματι, η "πλειοψηφία" εμπιστεύεται την αγορά - και άφησε αυτούς που ισχυρίζονται ότι έχουν κατακτήσει τις περιπλοκές της, να λειτουργούν σύμφωνα με τους άθλιους κανόνες του ανταγωνισμού και της απληστίας που κυριαρχούν στη νεοφιλελεύθερη παγκόσμια οικονομία, η οποία αποτελεί τα κοσμήματα του στέμματος της καπιταλιστικής αυτοκρατορίας. Μια οικονομία όπου τα πολυεθνικά εταιρικά "sweat shops" σε χώρες του Τρίτου Κόσμου μπορούν να δώσουν στην "πλειοψηφία" ακριβώς αυτό που θέλει: "φτηνά ρούχα" "φτηνό φαγητό", "φτηνά αυτοκίνητα". Αυτή, φίλοι μου, είναι η περίφημη δημοκρατία μας σε δράση... και όσοι λένε "αυτό δεν είναι δημοκρατία", αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι η πλειοψηφία ψήφισε αυτούς που επιδοκιμάζουν και εκτελούν αυτές τις βαθιά εκμεταλλευτικές πολιτικές. Ψηφίστηκαν μέσω της ψηφοφορίας "εκλογή με πλειοψηφία": ο ραγισμένος ακρογωνιαίος λίθος του πειράματος της δημοκρατίας.
¨Οχι μόνο αυτό, αλλά όταν στη συζήτηση μπαίνει κάποιος που υμνεί τον κομμουνισμό, η απάντηση είναι "μα ο κομμουνισμός δεν είναι δημοκρατικός". Έτσι κρατιέται, ηθελημένα ή αθέλητα, τη σημαία της δημοκρατίας σαν να ήταν σύμβολο μιας ελεύθερης και προοδευτικής κοινωνίας. Όπως η θρησκεία και όπως η μαφία, η δημοκρατία έχει παράσχει μια φόρμουλα που προσφέρει προστασία σε όσους προσυπογράφουν ένα στρεβλό σύστημα ελέγχου από λίγους. Δίνει μια ωραία λάμψη σε αυτό που στην πραγματικότητα είναι ένα εξεζητημένο παιχνίδι διπλής εξαπάτησης. Μια εξαπάτηση που έχει τις ρίζες της στην παραίτηση του εκλογικού σώματος από τον έλεγχο της μοίρας του. Επιλέγοντας αντ' αυτού να παριστάνει το θύμα ενός συστήματος στο οποίο βοήθησε να εγκαθιδρυθεί.
Σήμερα, τα μάτια ανοίγουν σιγά σιγά για το τι είναι αυτό που έχουμε φορτώσει στους εαυτούς μας. Είτε με το όνομα Συντηρητικός, Σοσιαλιστής, Φιλελεύθερος, Ρεπουμπλικάνος, Δημοκράτης ή οτιδήποτε άλλο - δεν έχει την παραμικρή διαφορά. Είναι απλώς διασκεδαστικές παραλλαγές του ίδιου θέματος και αυτό το θέμα παραμένει υπό τον έλεγχο μιας σκιώδους ελίτ που κινεί αθόρυβα όλα τα κύρια νήματα της εξουσίας και θα επιτρέψει το παιχνίδι να παιχτεί αυστηρά με τους δικούς της όρους - και όχι περαιτέρω.
Πού πάμε λοιπόν από εδώ και πέρα;
Με τον όρο εμείς, εννοώ εκείνη τη μικρή μειοψηφία που είναι ικανή για ορθολογική σκέψη με όραμα και σοφία.
Αυτή η ομάδα δεν μπορεί να ασκήσει καμία σοβαρή εξουσία στην κοινωνία γύρω της, επειδή - σε μια δημοκρατία - μια μικρή μειοψηφία δεν μπορεί να σχηματίσει την πλειοψηφία που απαιτείται για να γίνει ένα εκλεγμένο διοικητικό όργανο. Αλλά τουλάχιστον δεν πρόκειται να αρνηθούμε ότι, αν ένα συμβούλιο σοφών γερόντων βρισκόταν στο τιμόνι των περιφερειακών, εθνικών και παγκόσμιων υποθέσεων, ο κόσμος θα ήταν κάτι το διαφορετικό. Τα συστήματα αξιών θα είχαν αντιστραφεί. Αντί να κυριαρχούν το χρήμα, η εξουσία και το ιδιοτελές προσωπικό συμφέρον, θα είχαμε ανθρώπινες αξίες , βαθιά ηθική και πραγματική δικαιοσύνη ως τα κύρια προνόμια, μέσα σε μια εκλεκτική, πολυεθνική κοινωνία.
Υπάρχουν ακόμη φυλετικές κοινωνίες που λειτουργούν με ένα σύστημα που δεν διαφέρει σημαντικά από αυτό το μοντέλο. Αποκαλούνται "πρωτόγονες" και συνδέονται με έναν τρομακτικό κόσμο βουντού με μάγους και ατίθασους σαμάνους. Έχει γίνει κάθε προσπάθεια να εξαφανιστούν από τον χάρτη - τόσο από τη σωματική άποψη όσο κάτω από την υπερφίαλη κριτική του "δημοκρατικού" δυτικού αξιακού μας συστήματος σε βάρος αυτού του αρχαίου, δοκιμασμένου στο χρόνο σύστηματος "ηγεσίας από τους σοφούς".
Καθώς ξαναβρίσκουμε τα αληθινά πνευματικά μας πατήματα, οι σκέψεις μας στρέφονται νομοτελειακά πίσω σε αυτή τη μορφή κοινωνίας των σοφών, αφού πρόκειται για οργανική απάντηση στις βαθύτερες, πραγματικές - και όχι επιφ ανειακές - ανάγκες μας.
Δεν σας φαίνεται περίεργο που οι ινδιάνικες φυλές της Βόρειας Αμερικής εξαφανίστηκαν ή οδηγήθηκαν σε ειδικά "καταφύγια"- όπως και οι ιθαγενείς φυλές της Νότιας Αμερικής και οι Αβορίγινες της Αυστραλίας; Η "δημοκρατία" που τους αντικατέστησε δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τέτοιους βαθιά ριζωμένους και συντονισμένους με τη φύση πολιτισμούς.
Η καπιταλιστική ελεύθερη αγορά επέμενε να εκμεταλλευτεί τα ιερά τους εδάφη ώστε να ξεριζώσει το ουράνιο, τον χρυσό και όλα τα άλλα πολύτιμα μέταλλα που, ενώ βρίσκονταν κάτω από το έδαφος, ενημέρωναν τη δονητική γεωγραφία των ιερών τους τόπων.
Ο "πολιτισμός" που λεηλάτησε τα εδάφη των ιθαγενών, ήταν σε μεγάλο βαθμό ένα ιουδαιοχριστιανικό κατασκεύασμα. Ένας πολιτισμός με έντονα ευρωκεντρικό προσανατολισμό όπως και μια τάση για μεγαλοπρέπεια και απροκάλυπτο υλικό πλούτο. Τίποτα από τις αρχαίες φυλετικές ή παγανιστικές καταβολές δεν είχε καμία θέση σε αυτή τη μεγάλη επίδειξη ξεδιάντροπης αυτοπεποίθησης. Από αυτή την παράδοση οι περισσότεροι που διαβάζουν αυτό το δοκίμιο πιθανόν να έχουν λάβει την εκπαίδευσή τους - ή πιο σωστά: την κατήχηση.
Ωστόσο, παράλληλα με την υπερηφάνεια και την αλαζονεία της, υπήρξαν κάποια αγαθά εγχειρήματα σε διάφορα μέρη του κόσμου σε περιοχές που έχουν κάποια ομοιότητα με την "ηγεσία των σοφών" και αυτά ανήκουν στην κατηγορία των "καλοκάγαθων δικτατοριών". Ο Φιντέλ Κάστρο της Κούβας- ο Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσίας- ο Μουσταφά Καμάλ της Τουρκίας- ο βασιλιάς του Μπουτάν, είναι παραδείγματα που αναφέρονται. Η δικτατορία είναι πολύ λιγότερο περίπλοκη από τη δική μας μορφή δημοκρατίας - αλλά μόνο αν είναι "καλοήθης" μπορεί να θεωρηθεί πραγματικά ανώτερη.
Πολλοί μεγάλοι πνευματικοί ηγέτες έχουν εκπληρώσει αυτόν τον ρόλο του καλοπροαίρετου δικτάτορα σε περιόδους εθνικής κρίσης. Οι οπαδοί τους βλέποντας ότι διαθέτουν τις ιδιότητες που συνδυάζουν την αγάπη και την ηγεσία - κατά συνέπεια αισθάνονται ευτυχείς που ζουν υπό την καθοδήγησή τους. Οι μεγάλοι ηγέτες ενθαρρύνουν πάντοτε το καλύτερο να αναδειχθεί στην ανθρωπότητα, παρακάμπτοντας τη δύναμη και το αυτοέγγραφο υπέρ του να ηγούνται με το παράδειγμά τους.
Αυτή η μορφή "ηγεσίας με το παράδειγμα" βρίσκεται πιο κοντά στις συμπαντικές πνευματικές αρχές της θείας ηγεσίας από οτιδήποτε έχει ή μπορεί να επινοήσει ποτέ η δημοκρατία. Όταν γειωθεί και συνδυαστεί με την αυτοδιάθεση σε επίπεδο χωριού και με ένα συμβούλιο σοφών γερόντων - αποτελεί πιθανώς το καλύτερο πρότυπο που έχουμε για να καθοδηγήσουμε την ανθρωπότητα μέσα από την κρίση που βρίσκεται τώρα μπροστά μας - και είναι πιθανό να επιδεινωθεί. Αυτό θα συμβεί μέχρι η πλειοψηφία της ανθρωπότητας να αναγνωρίσει επιτέλους τον εαυτό της ως θεϊκή οντότητα - και επομένως να είναι υπόλογη μόνο στον Υπέρτατο.
Παρ' όλα αυτά, είναι χρέος όλων μας, όσοι είμαστε πρόθυμοι και ικανοί να δούμε μια ευρύτερη εικόνα, να αφιερώσουμε τώρα σοβαρά ποσά χρόνου και ενέργειας για να σκεφτούμε τις βασικές αρχές που πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή, ώστε να δημιουργήσουμε τον κόσμο που γνωρίζουμε ότι πρέπει να αντικαταστήσει την τρέχουσα καταρρέουσα δυστοπία.
Πρέπει, ως επιτακτική ανάγκη, να θέσουμε τα θεμέλια της ζωής που θα έρθει, ακόμη και πριν το σημερινό φιάσκο φτάσει στο χαμηλότερο σημείο του. Αυτή είναι η αληθινή έννοια της ανάληψης ευθύνης για το πεπρωμένο μας.
.................................. Ο Julian Rose είναι ένας από τους πρώτους πρωτοπόρους της οικολογικής γεωργίας, της ολοκληρωμένης αγροτικής οικονομίας και της αποκεντρωμένης κοινοτικής αναγέννησης. Αγρότης, συγγραφέας, ολιστικός στοχαστής, ραδιοτηλεοπτικός στέλεχος και ακτιβιστής: Ο Julian αγωνίζεται ενάντια σε όλες τις προσπάθειες αποστείρωσης της ζωντανής μας γης και των δημιουργικών μας προσδοκιών - και εκφράζει την πίστη του στη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος να αφυπνιστεί.
Μπορείτε να αγοράσετε το πιο πρόσφατο του βιβλίο "In Defence of Life" στο amazon.com και μέσω της ιστοσελίδας του www.julianrose.info.
|
|
|
Post by Wayne Hall on Jun 1, 2023 7:39:20 GMT -5
ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΔΕΚΑ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ Ο ΦΑΙΔΩΝ ΒΟΒΟΛΗΣ
Επειδή υποστηρίζω τον Φαίδωνα Βόβολη αισθάνομαι ότι είναι η υποχρέωσή μου να ψηφίσω τις επιλογές του. Στην περίπτωση αυτού του ενιαίου ψηφοδελτίου θα ήθελα να λάβω κάποια σχόλια σχετικά με αυτό ή/και ιδέες για το πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί.
Γ.Χ.
halva1@otenet.gr
|
|
|
Post by Wayne Hall on Jun 1, 2023 11:10:40 GMT -5
Αυτός ο δημοσιογράφος είναι ο Μπογδάνος, με τον οποίον τώρα συνεργάζεται εκλογικά ο Βόβολης.
|
|
|
Post by Wayne Hall on Jun 6, 2023 3:34:08 GMT -5
Αντιμετωπίζoντας τις επιθέσεις κατά αμάχων στη Ρωσία Η Ουκρανία άρχισε πριν από μερικούς μήνες να επιτίθεται σε άμαχους πληθυσμούς εντός των προ του 2014 συνόρων της Ρωσίας.
Το να αναπτύσσει κατάλληλη αντίδραση αποτελεί πονοκέφαλο για τη ρωσική κυβέρνηση, διότι παρ΄όλο που Ουκρανοί άμαχοι έχουν συμπεριληφθεί στις "παράπλευρες απώλειες" από τις ρωσικές επιθέσεις στην Ουκρανία, η Ρωσία ισχυρίζεται (εύλογα κατά τη γνώμη μου) ότι δεν στοχεύει αμάχους στην Ουκρανία με τον τρόπο που η Ουκρανία το έχει πράξει επανειλημμένα, στο Ντονμπάς και σε άλλες περιοχές στην Ανατολική Ουκρανία, στην Κριμαία και τώρα και στην ίδια τη Ρωσία. (Ο ισχυρισμός αυτός φυσικά θα αμφισβητηθεί από όσους πείθονται από την κάλυψη των κυρίαρχων δυτικών μέσων ενημέρωσης).
Επιπλέον, η ρωσική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν επιθυμεί να αναλάβει "αντίποινα" εναντίον αμάχων. 'Ετσι κι αλλιώς τέτοιες επιθέσεις ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: πώς μπορεί η Ρωσία να ανταποκρηθεί επαρκώς, αλλά και νόμιμα, σε αυτές τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αμάχων στη Ρωσία;
Τον Μάρτιο του 2023 στήθηκε μια προβοκάτσια στο εσωτερικό της Ρωσίας apnews.com/article/russia-ukraine-war-missile-strike-apartment-building-d2b8fc376956d2bedc44d3a0d711f260, με αμάχους - μεταξύ των οποίων και παιδιά - να σκοτώνονται και να τραυματίζονται. Ο Πούτιν δήλωσε ότι θα υπάρξουν αντίποινα, και πράγματι αυτό έγινε english.pravda.ru/world/156387-kinzhal_nato_bunker/, μέσα σε λίγες ημέρες. Ένα καταφύγιο διοίκησης στην Ουκρανία, εκατο τριάντα μέτρα κάτω από τη γη (πολύ βαθιά, λέγεται, για τη συνηθισμένη τεχνολογία ανατίναξης καταφυγίων) χτυπήθηκε από δύο ρωσικούς υπερηχητικούς πυραύλους Kinzhal, και πολλοί (εκατοντάδες?) αξιωματούχοι και υψηλόβαθμο προσωπικό του ΝΑΤΟ φέρεται να σκοτώθηκαν. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν αρκετά σιωπηλά σχετικά με αυτό.
Επειδή οι ουκρανικές επιθέσεις κατά των Ρώσων πολιτών συνεχίζονται theduran.com/opening-act-of-ukraines-big-offensive/, σε βαθμό που ακόμη και οι δυτικές κυβερνήσεις αρχίζουν να αντιδρούν www.azerbaycan24.com/en/nato-member-questions-kiev-about-attack-inside-russia/, πιο ακραίες αντιδράσεις κυοφορούνται τώρα στη Ρωσία. Μια πρόταση που θα αναβίωνε, αντίστροφα, τη λογική του συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότοφ του 1939 μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν και θα εκχωρούσε σημερινά ουκρανικά εδάφη στην Ουγγαρία, την Πολωνία και τη Ρουμανία, (παρουσιάστηκε το 2014 από τον ακραίο εθνικιστή Ρώσο βουλευτή Ζιρινόφσκι) www.reuters.com/article/ukraine-crisis-partition-letter/russian-politician-proposes-new-divisions-of-ukraine-idUKL5N0ML1LO20140324, ξεσκονίστηκε για άλλη μια φορά και τέθηκε προς εξέταση.
Αυτές είναι αντιδράσεις που μπορούν να προχωρήσουν μόνο με την υποστήριξη της ρωσικής κυβέρνησης, αλλά υπάρχουν και άλλοι τρόποι αντιμετώπισης της επιθετικής πολιτικής των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι οποίοι είναι πιο επιρρεπείς στη συμμετοχή των πολιτών της "Δύσης". Η πιο ριζοσπαστική αντιπολιτευτική πολιτική στη Δυτική Ευρώπη σήμερα - σίγουρα η πιο ριζοσπαστική με την έννοια ότι επηρεάζεται λιγότερο από τους διχαστικούς ενδοευρωπαϊκούς εθνικισμούς - βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
μάλλον υπό ρουμανική ηγεσία.
Ακόμη και πριν από την ανάδειξη του Ρουμάνου ευρωβουλευτή Cristian Terhes, ορισμένα μέλη της Παγκόσμιας Συμμαχίας για την Ελευθερία (World Freedom Alliance) είχαν αρχίσει να προωθούν τη Ρουμανία ως εναλλακτικό πολιτικό κέντρο έναντι των Βρυξελλών: main.cse-initiative.eu/?p=891 (από το λεπτό 39.15)
Θα ενισχυόταν ή θα αποδυναμωνόταν μια τέτοια εστίαση στη Ρουμανία από την επιστράτευση της μακροχρόνιας "ερωτικής σχέσης" του νέου βασιλιά της Αγγλίας Καρόλου με τη χώρα αυτή;
Είναι θεμιτή αυτή η ερώτηση;
Ένας αριστοκράτης που συνέβαλε κάποτε στην αφύπνιση της υποτιθέμενης δέσμευσης του Καρόλου στη βιολογική γεωργία
είναι ο σερ Τζούλιαν Ρόουζ.
Αλλά ο σερ Τζούλιαν λέει σήμερα τα εξής για τον Κάρολο
www.globalresearch.ca/the-royal-crowning-of-king-charles-iii-and-the-wefs-great-reset/5818620
www.globalresearch.ca/disbelief-green-king-gives-royal-assent-new-gene-breeding-technology/5813577
Οι Windsors, το City Of London, οι Rothschilds - πηγαίνουν αυτοί πραγματικά όλοι μαζί, αμετάκλητα και για πάντα, όσο κι αν αυτή η υβριδική κατάσταση προκαλεί μίσος και περιφρόνηση;
|
|
|
Post by Wayne Hall on Jul 11, 2023 0:09:41 GMT -5
Το Κλιματικό Ρολόι
www.facebook.com/groups/925023594263299/posts/6233836603381945/
Η ιδέα για το Κλιματικό Ρολόι προέρχεται από το Αντίστροφο Ρολόι του 1947 του Δελτίου των Ατομικών Επιστημόνων, το οποίο είχε ως σκοπό να τρομάξει τον πληθυσμό ότι θα πέθαινε σε έναν πυρηνικό πόλεμο.
www.foxnews.com/world/jet-setting-london-mayor-blasted-activating-climate-clock-6-year-warning-leave-us-alone
Υπήρξε άραγε έστω και ΜΙΑ κριτική για το Ρολόι του Κλίματος (εκτός από αυτή του Richard Vobes) που να έχει επικεντρωθεί στη συνταγματικότητα της εμπλοκής του Βασιλιά σε κομματικές πολιτικές; Αυτό που κάνουν οι επικριτές είναι ότι κατευθύνουν τη διαφωνία στη συζήτηση "διαίρει και βασίλευε" για το κλίμα. Οι περισσότεροι αντίπαλοι του Ρολογιού είναι και δεξιοί ιδεολόγοι που ως επί το πλείστον ενδιαφέρονται περισσότερο να θάβουν τους αριστερούς παρά να εξετάζουν οποιοδήποτε οικολογικό θέμα. Ένας από τους φίλους μας επισημαίνει ότι ο Κάρολος εμπλεκόταν πάντα σε πολιτικά ζητήματα, οπότε αν συνεχίσει να κάνει το ίδιο πράγμα όταν είναι βασιλιάς, τι το σπουδαίο υπάρχει; Μπορεί να είπε ότι δεν πρόκειται να κάνει αυτό που κάνει τώρα, αλλά τι έγινε; (Είναι ψεύτης. Τέλος της ιστορίας.)
Δεν νομίζω ότι αυτή είναι η προσέγγιση που χρειάζεται.
Μου φαίνεται ότι υπάρχει κίνδυνος οι ακτιβιστές να χάσουν και πάλι το τρένο, όπως ακριβώς κάναμε εμείς/αυτοί το 1991 κατά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Η δεκαετία του 1980 ήταν η εποχή των "ανένταχτων κινημάτων" κατά των πυρηνικών όπλων. Καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 το αγαπημένο τραγούδι των Συντηρητικών, αντιμέτωποι με το σύνθημα της Εκστρατείας για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό (CND) (και - για ένα διάστημα, του Εργατικού Κόμματος) για "μονομερή πυρηνικό αφοπλισμό" ήταν να πούμε "υπέροχη ιδέα: προτείνετέ την στους Σοβιετικούς!". [χαχαχα]. Το 1991, αν οι αντιπυρηνικοί ακτιβιστές είχαν προνοήσει, θα είχαν ακολουθήσει τη συμβουλή των Συντηρητικών, θα είχαν καλέσει τους πρώην Σοβιετικούς να εφαρμόσουν τον μονομερή πυρηνικό αφοπλισμό, θα είχαν παροτρύνει τους Ρώσους, τους Ουκρανούς, τους Λευκορώσους και τους Καζάκους να επιμείνουν σε αυτό και θα είχαν επίσης καλέσει τους Βρετανούς Συντηρητικούς να υποστηρίξουν το αίτημα. [χοχοχο]. Τι θα έκαναν και τι θα έλεγαν; Οι έξυπνοι αριστεροί του 1991 δεν προσπάθησαν να το μάθουν. Ποιο ήταν το νόημα, οι τρεις προαναφερθείσες σοβιετικές δημοκρατιές να αποπυρηνικοποιηθούν και να μην αποπυρηνικοποιηθεί και η Ρωσία; Ο Γέλτσιν τελικά νοιαζόταν για τα πυρηνικά όπλα ακόμη λιγότερο από ό,τι ο Γκορμπατσόφ. (Ο Στάλιν, επίσης, προφανώς δεν είχε εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα από τα πυρηνικά όπλα, σε αντίθεση με τον διάδοχό του Χρουστσόφ, που οι βόμβες υδρογόνου των 100 μεγατόνων τον ενθουσίασαν πέρα από κάθε όριο.) Ο Πούτιν σήμερα, αν και μερικές φορές δείχνει τα πυρηνικά του δόντια ως απάντηση στις δυτικές προκλήσεις, στην πραγματικότητα έχει κάθε λόγο να εστιαζεται στη χρήση υπερηχητικών πυραύλων ακρίβειας εναντίον στρατιωτικών στόχων, όχι να περιοστει σε κινήσεις εντυπωσιασμού των ασχέτων της Δύσης. 'Ετσι κι αλλιώς, ο μονομερής σοβιετικός πυρηνικός αφοπλισμός βρίσκεται στην κατηγορία του Path Not Taken, για να παραθέσω τον Robert Frost. Σήμερα προκύπτει μια ευκαιρία να ανατραπεί όχι το δόγμα των Τόρις για πυρηνική αποτροπή, αλλά το δόγμα των Τόρις για την αποχή του μονάρχη από την πολιτική. Ο νέος βασιλιάς, που πολλοί Βρετανοί συνεχίζουν να τον βλέπουν ως τον νεαρό Τσάρλι τον ιδεαλιστή, σαφώς δεν μένει έξω από την πολιτική και επιπλέον δεν τηρεί τη σχετική δική του υπόσχεση.
Δεδομένου όμως ότι πρόκειται σήμερα για τον ρόλο των αριστερών όχι με την έννοια του όρου στα μέσα του εικοστού αιώνα αλλά με την έννοια του 'όρου στον εικοστό πρώτο αιώνα, όπου οι αριστεροί ή "αριστεροί" έχουν γίνει όχι δευτερεύοντες παίκτες αλλά πρωτογενείς παίκτες στο παιχνίδι "διαίρει και βασίλευε", τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ορισμένες βασικές αρχές της συνταγματικής μοναρχίας (και μάλιστα της μη εκτελεστικής προεδρίας) θα χρειαστούν μια μεγάλη ώθηση από συνεκτικά σκεπτόμενους ανθρώπους για να περάσουν στη συνείδηση του κοινού.
Σχετικά άρθρα του Wayne Hall
1. againstthecurrent.org/atc075/p1816/
2. www.globalresearch.ca/nuclear-weapons-and-representative-democracy/1806
|
|
|
Post by Wayne Hall on Jul 14, 2023 7:29:57 GMT -5
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθέτησε τον Σπινέλι ως μασκότ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθέτησε τον Σπινέλι ως μασκότ. thespinelligroup.eu/ Το όραμα του Σπινέλι για την Ευρώπη ήταν σε μεγάλο βαθμό μαρξιστικής έμπνευσης, φιλοκομμουνιστικό και επίσης υπέρ της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Εδώ βλέπουμε το "δημοκρατικό" στοιχείο να επιδεικνύεται στο Κίεβο
Ο ευρωβουλευτής Τζουλιέτο Κιέζα αντιτάχθηκε σε αυτόν τον προσανατολισμό: main.cse-initiative.eu/?p=242
Είχε επίσης εκδώσει μια κριτική για τις επιθέσεις του 911 στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης: www.indymedia.be/index.html%3Fq=node%252F26209.html Αυτό έφερε το τέλος της καριέρας του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Επισκεπτόμενος την Ελλάδα, ο Chiesa έμαθε για πρώτη φορά τον ιστορικό ρόλο του Ιωάννη Καποδίστρια:
Ο οπαδός του Σπινέλι Ντάνιελ Κον-Μπεντίτ δεν αντιλήφθηκε τη σημασία του Καποδίστρια:
Ο πρωτοπόρος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης Coudenhove-Kalergi δεν είχε αντιταχθεί στην ιδέα της αυτοκρατορίας. Ήταν αντικομμουνιστής και είχε επιφυλάξεις για τη δημοκρατία όπως και την καθολική ψηφοφορία. Ο Ρούσβελτ τον απέρριψε. Ο Τρούμαν τον είδε ως σύμμαχο κατά του κομμουνισμού. Αλλά ο κομμουνισμός απορρίφθηκε στην ίδια τη Ρωσία και μετατράπηκε σε ένα αγνώριστο υβρίδιο στην Κίνα.
Ο Πούτιν βρίσκεται άραγε πιο κοντά στην προοπτική του Σπινέλι ή στην προοπτική των Κούντενχοβ-Καλέργκι; Θα έλεγα ότι παρά τη δυσαρέσκεια του Πούτιν για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, αυτή η δυσαρέσκεια έχει να κάνει με τη διάλυση του ενιαίου κράτους τους, της ΕΣΣΔ, τη διάλυση της αυτοκρατορίας τους, όχι με τη διάλυση του κομμουνισμού. Αλλά ο Πούτιν λέει επίσης ότι η Ρωσία δεν χρειάζεται τώρα την αυτοκρατορία.
Η εμφάνιση του Ρόμπερτ Κένεντι τζούνιορ στην πολιτική σκηνή θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την επανεμφάνιση της πολιτικής του Ρούσβελτ και το τέλος της πολιτικής του Τρούμαν.
Κρίνω ότι αυτό θα αντιστοιχούσε σε αυτό που θα ήθελε ο Coudenhove-Kalergi αν ζούσε ακόμα σήμερα.
Αυτοί οι ευρωβουλευτές θα συμφωνούσαν με αυτή την εκτίμηση, νομίζω:
Ο Vladislav, ένας νεαρός ρωσικής καταγωγής επιστήμονας o οποίος συνεργάστηκε με τον Giulietto Chiesa στα τελευταία χρόνια της ζωής του τελευταίου, συνέστησε αυτόν τον απολογισμό των εξελίξεων στην Ουκρανία (μετάφραση DeepL):
halva.proboards.com/post/2284
Wayne Hall
|
|
|
Post by Wayne Hall on Jul 15, 2023 10:45:39 GMT -5
Για την απώλεια των ψευδαισθήσεων
Απόψεις
SERGEI POLETAEV
Συνιδρυτής και εκδότης του προγράμματος Watfor.
Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση (Ε.Σ.Ε.) στην Ουκρανία, η οποία ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022, πυροδότησε μια αλυσίδα διεργασιών που οδήγησε σε μια παγκόσμια σύγκρουση, πολιτικά και οικονομικά σε κλίμακα συγκρίσιμη με τους παγκόσμιους πολέμους. Βρισκόμαστε πιθανώς στην αρχική φάση αυτής της σύγκρουσης, και όσο περνάει ο καιρός θα εμπλέκονται όλο και περισσότεροι παίκτες, αλλά ορισμένα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν ήδη από τώρα.
Η χρονιά που πέρασε ήταν μια χρονιά σύγκρουσης μεταξύ της μεταμοντέρνας και του πραγματικού κόσμου. Σχεδόν όλοι οι άμεσοι και έμμεσοι συμμετέχοντες στην ουκρανική κρίση στήριξαν τις εσωτερικές και εξωτερικές πολιτικές τους σε θεωρητικές, άκρως ιδεολογικοποιημένες κατασκευές, σε ευσεβείς πόθους, και όσο περισσότερο, τόσο πιο σοβαρές ήταν οι συνέπειες γι' αυτούς.
Ας εξετάσουμε τους κύριους παίκτες.
Ρωσία
Η πρώτη και βασική μας ψευδαίσθηση αφορά τη συμβατική ικανότητα των αντισυμβαλλομένων μας. Καθ' όλη τη διάρκεια της μετασοβιετικής περιόδου, προσπαθούσαμε να επιλύσουμε την κατάσταση στην Ουκρανία ειρηνικά, εκκινώντας από την υπόθεση ότι αυτό θα ήταν καλύτερο για όλους: η Δύση θα αποκτούσε μια προβλέψιμη ζώνη ασφαλείας και σαφείς κανόνες παιχνιδιού στα σύνορα με την κορυφαία πυρηνική δύναμη, μαζί με υψηλό βαθμό επιρροής στην Ουκρανία- η Ευρώπη θα διατηρούσε και θα ενίσχυε επιπλέον τους δεσμούς της με τη Ρωσία ως κύρια βάση πόρων και μια τεράστια αγορά- η Ουκρανία θα είχε την ευκαιρία για ήπια ενσωμάτωση στην Ευρώπη, διατηρώντας παράλληλα βαθιές οικονομικές και πολιτιστικές σχέσεις με τη Ρωσία- και η Ρωσία, εκτός από την περαιτέρω σταδιακή ενσωμάτωση στη διεθνή κοινότητα, θα είχε επίσης την ευκαιρία να ενισχύσει τους δεσμούς της με τη Ρωσία.
Παρ' όλα αυτά, ολόκληρη η ιστορία της μετασοβιετικής Ουκρανίας είναι μια ιστορία οπισθοδρομικής κίνησης (περισσότερα γι' αυτό παρακάτω)- η κίνηση αυτή είναι μη αναστρέψιμη από το 2014 και η συνεπής αγνόηση αυτού του γεγονότος, οι προσπάθειες να παρακαμφθεί μια μεγάλης κλίμακας ιστορική διαδικασία με συμφωνίες με το Κίεβο και τη Δύση μας οδήγησαν στη ΝΔ. Τι ακριβώς πήγε στραβά στα τέλη Φεβρουαρίου, δεν θα το μάθουμε για αρκετό καιρό. Αλλά αν ο στόχος της Μόσχας ήταν να λύσει το ουκρανικό πρόβλημα σύμφωνα με το γεωργιανό σενάριο - με λίγο αίμα και μέσα σε λίγες μέρες - ο στόχος αυτός προφανώς δεν επιτεύχθηκε.
Το αντιρωσικό φυλάκιο που είχε δημιουργηθεί επί τριάντα χρόνια αποδείχθηκε πολύ ισχυρό και έτοιμο να πολεμήσει ακόμη και με το κόστος της ίδιας του της καταστροφής - και πάλι αντίθετα με την κοινή λογική, όπως την αντιλαμβάνονται στη Μόσχα.
Θα ήθελα να πιστεύω ότι οι αυταπάτες της Μόσχας έχουν τελικά διαλυθεί και ότι η στρατιωτική και πολιτική μας ηγεσία δεν ελπίζει πλέον στη λογική της Δύσης και του Κιέβου. Ωστόσο, μέχρι στιγμής η πορεία των Αμυντικών Δυνάμεων της Ρωσίας δείχνει μάλλον το αντίθετο: μετά την επίθεση του Φεβρουαρίου, επιθετικές ενέργειες διεξάγονται μόνο στο Ντονμπάς, και όχι κατά μήκος ολόκληρου του μετώπου, αλλά σε εντοπισμένες περιοχές - κυρίως από ΜΜΑΚ και πρώην λαϊκές πολιτοφυλακές των δημοκρατιών. Υπάρχει η αίσθηση ότι κατά τη διάρκεια του έτους δεν καταλάβαμε πραγματικά τι πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια, σαν να περιμέναμε να βαρεθεί ο εχθρός νωρίτερα από εμάς και να αρχίσει επιτέλους να διαπραγματεύεται πραγματικά.
Η δεύτερη αυταπάτη μας είναι οι πολεμικές ικανότητες του στρατού. Οι ενέργειες των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων (RF Armed Forces) κατά τη διάρκεια των Στρατηγικών Αμυντικών Δυνάμεων συνήθως βρίζονται στο πατριωτικό περιβάλλον. Αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι από την εποχή της μεταρρύθμισης του Σερντιούκοφ, ο στρατός μας δεν έχει προετοιμαστεί για μια μεγάλης κλίμακας χερσαία σύγκρουση με μια γραμμή μετώπου μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων, με την ανάγκη διεξαγωγής επιχειρήσεων με όλα τα όπλα στο επίπεδο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, με την κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Και παρόλο που οι διαπιστωμένες ελλείψεις στη δράση των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, του Γενικού Επιτελείου και των μετόπισθεν αναγνωρίζονται και με κάποιο τρόπο εξαλείφονται, δεν έχουμε δει ακόμη μια επίθεση πλήρους κλίμακας με αποφασιστικό στόχο την ήττα του ουκρανικού στρατού (AFU). Ίσως το δούμε μέσα στο επόμενο έτος. Ίσως ο στρατός προετοιμάζεται τώρα αντί να περιμένει.
ΗΠΑ
Η κύρια ψευδαίσθηση των ΗΠΑ στη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή είναι ο πλήρης έλεγχος (ή τουλάχιστον η κυριαρχία) επί των διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα στον κόσμο, και συνεπώς η πεποίθηση ότι ο βαθμός της συνεκτίμησης των συμφερόντων των αντισυμβαλλομένων καθορίζεται στην Ουάσιγκτον, και μόνο στην Ουάσιγκτον. Με απλά λόγια, θα κάνω ό,τι θέλω, και αν δεν είναι αυτό που θέλω, έχω αρκετά μέσα για να εξαναγκάσω και να τιμωρήσω όσους δεν υπακούουν.
Από πολλές απόψεις, αυτή η ακαμψία οδήγησε στη σημερινή κρίση: αν ήθελες, μπορούσες να κάνεις μια συμφωνία με τη Ρωσία - για να σώσεις τα πρόσωπά σου και ακόμη και για το δικό σου οικονομικό και πολιτικό πλεονέκτημα: η Μόσχα ήταν πιθανότατα διατεθειμένη να κάνει πολλά σε αντάλλαγμα.
Στη Μέση Ανατολή, αυτή η συμπεριφορά έχει ήδη οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε δραματική αποδυνάμωση της θέσης τους- έχει καταστήσει την προοπτική σύγκρουσης με την Κίνα σχεδόν μη αναστρέψιμη- και έχει τοποθετήσει ωρολογιακές βόμβες στις σχέσεις με τους συμμάχους στην Ευρώπη και την Ασία που είναι πιθανό να εκραγούν τα επόμενα χρόνια.
Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες οικοδομούν ένα παγκόσμιο σύστημα, κατά κάποιο τρόπο ένα νέο είδος αυτοκρατορίας. Έχουν πάρει σταθερά τον έλεγχο των πολιτικών και οικονομικών διαδικασιών στον κόσμο χωρίς να συναντήσουν ιδιαίτερη αντίσταση - αντίθετα, όλοι επιδίωκαν να ενσωματωθούν σε αυτό το σύστημα, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα αγορές και πρόσβαση σε φτηνό χρήμα, μια ομπρέλα ασφαλείας και τη δυνατότητα να αποφεύγουν τις δαπάνες για το στρατό, καθώς και τις τελευταίες τεχνολογίες.
Οι ίδιες οι ΗΠΑ, έχοντας βρεθεί στο ρόλο της μητρόπολης της Γης, απομύζησαν την αφρόκρεμα από όλα αυτά, και μετά από αρκετές γενιές, η αμερικανική πολιτική τάξη πείστηκε ότι ένα τέτοιο σύστημα δεν ήταν αποτέλεσμα επίπονης εργασίας και συνεκτίμησης των συμφερόντων των εταίρων, αλλά ένα κληρονομικό δικαίωμα, που μερικές φορές γινόταν βάρος. Εξ ου και η υποτονικότητα και η πιο υστερική αμερικανική εξωτερική πολιτική, οι προσπάθειες να εξαναγκάσουν τους άλλους να κάνουν τα πράγματα με τον δικό τους τρόπο και, κατά συνέπεια, η υπονόμευση του παγκόσμιου αμερικανοκεντρικού συστήματος.
Οι ΗΠΑ έχουν ένα σταθερό περιθώριο ασφαλείας, η τροφική τους βάση εξακολουθεί να είναι τεράστια και οι εναλλακτικοί παγκόσμιοι θεσμοί μόλις αρχίζουν να αναδύονται, οπότε δεν θα πρέπει να περιμένουμε αξιοσημείωτες αλλαγές στην αμερικανική πολιτική τα επόμενα χρόνια, ειδικά από τη στιγμή που ο εσωτερικός διχασμός είναι μάλλον το αντίθετο, αναγκάζοντας τη θερμότητα της εξωτερικής πολιτικής να αυξηθεί.
Η δεύτερη αμερικανική (αλλά και ευρωπαϊκή) αυταπάτη είναι ότι μια στρατιωτική σύγκρουση ουκρανικής κλίμακας μπορεί να κερδηθεί χωρίς άμεση εμπλοκή. Ναι, η AFU αντέχει καλά, αλλά η Ρωσία έχει μέχρι στιγμής δεσμεύσει ένα μικρό μέρος των στρατιωτικών της πόρων στη ΝΔΤ, και ο βαθμός κλιμάκωσης από την πλευρά μας καθορίζεται πλέον από πολιτικές αποφάσεις, όχι από τις στρατιωτικές και κινηματικές δυνατότητες. Αν θέλουμε και είμαστε έτοιμοι, μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε την επίθεση, στην οποία θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τη Δύση και τις ΗΠΑ να απαντήσουν χωρίς την άμεση εμπλοκή των δικών τους στρατευμάτων (τουλάχιστον της αεράμυνας και της πολεμικής αεροπορίας) στη σύγκρουση. Ωστόσο, ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει επανειλημμένα τονίσει ότι δεν θα προχωρήσει σε μια τέτοια επέμβαση όσο είναι ζωντανός.
Ευρώπη
Η κύρια ψευδαίσθηση της Ευρώπης είναι ότι η ευημερία της τις τελευταίες δεκαετίες είναι δικό της προσόν και ότι βασίζεται σε ένα σύνολο αφηρημένων αξιών. Στην πραγματικότητα, η ευημερία της Ευρώπης βασίστηκε σε δύο πυλώνες: την αμερικανική στρατιωτική, πολιτική και οικονομική στέγη και μια φθηνή βάση πόρων, κυρίως ρωσικών.
Η απουσία της ανάγκης να ενδιαφερθούν για τη δική τους ασφάλεια, τους πόρους και τις αγορές, η αδυναμία εσωτερικών συγκρούσεων, από τη μία πλευρά, συνέβαλε σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική άνοδο, μια πραγματική χρυσή εποχή, αλλά από την άλλη, οδήγησε στον εκφυλισμό των ευρωπαϊκών ελίτ και της πολιτικής τάξης, οι οποίες πίστευαν ειλικρινά ότι αυτό θα συνέβαινε πάντα και ότι αρκούσε να καλλιεργούν αξίες και να προσπαθούν να τις διαδώσουν σε ολόκληρο τον περιβάλλοντα καθυστερημένο κόσμο.
Αυτό εξηγεί το πείσμα της Ευρώπης στο ουκρανικό ζήτημα - πείσμα που αγγίζει τα όρια του φανατισμού. Η Ευρώπη αποδέχεται τις πιο άγριες αντιρωσικές κυρώσεις με τη μεγαλύτερη θέρμη, χωρίς να υπολογίζει καμία ζημιά.
Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες δανείζονται από το μέλλον σε αυτή την κρίση, η Ευρώπη φυσικά ρίχνει σφαίρες στα γόνατά της.
Εδώ και τώρα, στερείται μια σημαντική αγορά, τη σημαντικότερη βάση πόρων της, και στέλνεται σε μια σχεδόν αποικιακή εξάρτηση από την Ουάσιγκτον, η οποία, σε αντίθεση με την Ευρώπη, διαθέτει πραγματική στρατιωτική ισχύ και πραγματικό έλεγχο των πολιτικών και οικονομικών διαδικασιών στον κόσμο.
Μετά την αποτυχία της συντονισμένης προσπάθειας της Δύσης να δώσει στη Ρωσία ένα οικονομικό σοκ και δέος, οι ηγέτες της Ευρώπης βρίσκονται σε αμηχανία: οι ίδιοι άνθρωποι μπορούν να μιλούν για την ανάγκη στρατιωτικής νίκης επί της Ρωσίας και για την ανάγκη διπλωματικού διαλόγου με διαφορά μερικών ημερών - προφανώς χωρίς να κατανοούν πραγματικά τι σημαίνουν "στρατιωτική νίκη" και "διπλωματικός διάλογος".
Η προοπτική πολλών ετών πολλαπλών αυξήσεων των τιμών της ενέργειας και, ως συνέπεια, της αποβιομηχάνισης και της πτώσης του βιοτικού επιπέδου, η προοπτική ενός εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ σε μια παγκόσμια ύφεση, η προοπτική της διατήρησης μιας κατεστραμμένης Ουκρανίας για αόριστο αριθμό ετών, η προοπτική εκατοντάδων δισεκατομμυρίων σε απώλειες από την απώλεια συσσωρευμένων επενδύσεων στη Ρωσία είναι ήδη απογοητευτική, αλλά δεν έχει οδηγήσει ακόμη σε αποφάσεις - απλά δεν υπάρχει κανείς να τις λάβει και να τις εφαρμόσει. Πλέον, τα μακροχρόνια προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα οποία σκόνταψε τα προηγούμενα χρόνια, δεν έχουν εξαφανιστεί: η μεταναστευτική κρίση, η συνεχής εξισορρόπηση της νότιας Ευρώπης στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης.
|
|
|
Post by Wayne Hall on Aug 2, 2023 6:19:11 GMT -5
Συναγερμός! Νέοι επανασχεδιασμένοι γενετικώς τροποποιημένοι οργανισμοί επιβάλλονται σε αγρότες και καταναλωτές Julian Rose
www.globalresearch.ca/alert-new-redesigned-gmo-being-forced-farmers-consumers/5826716
Στους οχυρωμένους διαδρόμους της πολιτικο-βιομηχανικής εξουσίας στην Ουάσιγκτον και στον περίφημο προμαχώνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, προωθούνται τα ίδια σκοτεινά σχέδια: να τροποποιηθεί ο γενετικός κώδικας της ζωής, ώστε να καταστεί τόσο ο άνθρωπος όσο και η φύση κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ελεγχόμενα και υποταγμένα στην υπόθεση του τεχνο-βιομηχανικού θεού της παράλογης προόδου.
Η πιο πρόσφατη εκδήλωση αυτής της διαδικασίας έχει πλέον εμφανιστεί στον τομέα των τροφίμων και της γεωργίας και απειλεί έντονα το μέλλον όλων των "ελεύθερων από ΓΤ" προϊόντων και εδαφών. Έχει απονεμηθεί τον σκόπιμα αθώο τίτλο "Νέες Γονιδιωματικές Τεχνικές" (NGT).
Η αμερικανική αγροτική βιομηχανία καθόρισε την ατζέντα της γεωργικής γενετικής μηχανικής πριν από δύο και πλέον δεκαετίες, όταν ένας δικαστής σε μια αίθουσα δικαστηρίου της Νέας Υόρκης δήλωσε ότι τα ΓΤΟ και τα συμβατικά καλλιεργούμενα τρόφιμα είναι " ουσιαστικά ισοδύναμα ". Πρόκειται για απόφαση αντίθετη με τα βασικά επιστημονικά στοιχεία. Αξιοποιήθηκε όπως είναι αναμενόμενο από τη βιομηχανία βιοτεχνολογίας.
Αυτό έδωσε τη δυνατότητα, τα αμερικάνικα τρόφιμα ΓΤ να εμπορεύονται χωρίς καμία επισήμανση που να προειδοποιεί τους καταναλωτές για τη σύνθεση ή την προέλευσή τους, στερώντας τους έτσι το δικαίωμα επιλογής.
Αμερικανοί αγρότες επίσης έχουν μείνει χωρίς υποστήιξη στον αγώνα τους υπέρ του δικαιώματος να πωλούν τους σπόρους και τα δημητριακά τους ως "ελεύθερα από ΓΤΟ". Η εταιρεία Monsanto απλώς έδωσε στον εαυτό της την εξουσία να επιβάλλει πρόστιμο σε κάθε αγρότη που είχε την ατυχία να μολυνθεί η σοδειά του από αθέμιτες ΓΤ ποικιλίες των οποίων η γύρη μεταφέρθηκε από τον άνεμο ή τα έντομα στη γεωργική τους γη. Ναι, διώκονται ποινικά επειδή βρέθηκε να φυτρώνει στο χωράφι τους ένα γενετικά τροποποιημένο φυτό με πατέντα της Monsanto!
Από την έναρξη του αγώνα αρχή, οι ευρωπαίοι αγρότες και καταναλωτές αντιστάθηκαν σθεναρά στις προσπάθειες να επιβάλλουν τους ΓΤΟ στην τροφική αλυσίδα και στα χωράφια. Οι μάχες για την υπεράσπιση της κυριαρχίας των "πραγματικών τροφίμων" και του δικαιώματος των βιολογικών και παραδοσιακών προϊόντων να προστατεύονται νομικά από τη διασταυρούμενη μόλυνση με ΓΤΟ, μαίνονταν καθ' όλη τη δεκαετία του 1990 και μετά - μέχρι σήμερα*.
Κατά συνέπεια, παρά τις έντονες πιέσεις που ασκεί η βιομηχανία ΓΤ πάνω στην Επιτροπή της ΕΕ στις Βρυξέλλες, λιγότερο από το 2% της ευρωπαϊκής γεωργικής γης φιλοξενει καλλιέργειες ΓΤ.
Το πληγωμένο τέρας των ΓΤΟ, σαστισμένο από την αποτυχία του να σημειώσει πρόοδο - και την επακόλουθη κατάρρευση της εταιρείας Monsanto - επινόησε ένα πονηρό τέχνασμα για να παρακάμψει τη ρυθμιστική προστασία που διατηρήθηκε από μια σε μεγάλο βαθμό ελεύθερη από ΓΤΟ Ευρώπη.
Επαναπροσδιορίζονται τα τρόφιμα, η γεωργία και η ανθρωπότητα: Η δυστοπία του οικομοντερνισμού
www.globalresearch.ca/reimagining-food-farming-humanity-ecomodernism-dystopia/5799351
Εφηύραν κάτι που ονομάζεται "γονιδιακά επεξεργασμένες" καλλιέργειες με το συνώνυμο "CRISPR" (Clustered Regularly Interspaced Short Palindromic Repeats). Η γονιδιακή επεξεργασία, ισχυρίζονται, δεν είναι το ίδιο με την εισαγωγή ξένων βακτηρίων στο γονιδίωμα του σπόρου για να τον κάνουν ανθεκτικό σε ένα εντατικό καθεστώς χημικών ψεκασμών.
Η γονιδιακή επεξεργασία, όπως υποστηρίζουν, απλώς αφαιρεί/αλλοιώνει γονίδια για να κάνει το φυτό να αποδίδει σύμφωνα με τις απαιτήσεις του προγράμματος ελέγχου της βιοτεχνολογίας. Ένα πρόγραμμα που ασκεί επαρκή "αλλοίωση" στη φυσική σύνθεση του φυτού, ώστε να μπορεί να κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ως "νέο τρόφιμο", καθιστά δυνατή την επιστροφή όλων των κερδών στις τσέπες των εταιρειών "σχεδιαστών".
Οι ακτιβιστές, αντιλαμβανόμενοι ότι σχεδιάζεται ένας δούρειος ίππος για να εισέλθει ο "ΓΤΟ με άλλο όνομα" στην τροφική αλυσίδα, ένωσαν τις δυνάμεις τους και προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Στις 25 Ιουλίου 2018, το δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό της βιομηχανίας βιοτεχνολογίας ότι το CRISPR δεν είναι πλέον ΓΤΟ, διευκρινίζοντας ότι οι οργανισμοί που δημιουργούνται με νέες τεχνικές μεταλλαξιγένεσης υπόκεινται στην υφιστάμενη νομοθεσία της ΕΕ για τους ΓΤΟ. Έτσι σημειώθηκε μια μεγάλη νίκη για την υπεράσπιση της διατροφικής κυριαρχίας και τη διατήρηση της φυσικής βιοποικιλότητας των γεωργικών καλλιεργειών.
Όμως το μεγαθήριο των ΓΤΟ και των χημικών γεωργικών επιχειρήσεων δεν γνωρίζει τέλος στην αποφασιστικότητά του να επιβάλει τη στείρα σφραγίδα του στη φύση. Μόλις τέσσερις εταιρείες κατέχουν σήμερα περισσότερο από το 50% της συνολικής παγκόσμιας αγοράς σπόρων. Η βιοπειρατεία των πρωτότυπων γονιδιωμάτων των σπόρων και η επακόλουθη προσπάθειά τους να πατεντάρουν (ιδιωτικοποιήσουν) τους "ζωντανούς οργανισμούς της φύσης" επανεμφανίστηκε σε μια νέα προσπάθεια να ανατρέψουν την αντίσταση στη γονιδιακή μηχανική.
Η νέα απάτη ονομάζεται Νέες Γονιδιωματικές Τεχνικές (NGT) και το δικαίωμά της να λειτουργήσει αρχίζει τώρα το πέρασμά της από τη διαδικασία νομοθετικής αξιολόγησης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: δεν υπάρχει τίποτα στις NGT που να έχει κάποιο όφελος για το περιβάλλον ή την ποιότητα των τροφίμων. Ακριβώς το αντίθετο, πρόκειται για μια περαιτέρω επέμβαση στη γενετική της ζωής, της οποίας ο σκοπός είναι αποκλειστικά και μόνο να απομακρύνει τους ζωντανούς οργανισμούς από τις παραδοσιακές πρακτικές διασταύρωσης και να τους μεταφέρει σε κατοχυρωμένες με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας εργαστηριακές βιομηχανικές τροφές σχεδιαστών. Τρόφιμα που μπορούν να χειραγωγηθούν ώστε να αντικαταστήσουν τελικά την ανάγκη για τις υπάρχουσες γεωργικές παραδόσεις που βασίζονται στο έδαφος/στο χωράφι και τις οποίες εφαρμόζουν εκατομμύρια αγρότες σε όλο τον κόσμο.
Η ατζέντα αυτή αποτελεί κεντρική συνιστώσα του προγράμματος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, γνωστού ως "Η Μεγάλη Επανεκκίνηση", και ιδίως της "Πράσινης Νέας Συμφωνίας" και της "Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης". Είναι συγκλονιστικό ότι υποστηρίζεται από τον άλλοτε "πράσινο" βασιλιά Κάρολο Γ' της Αγγλίας, ο οποίος λειτουργεί μαζί με τον εκτελεστικό πρόεδρο του WEF Κλάους Σβαμπ και πρόσφατα έδωσε τη βασιλική έγκριση σε νέες καινοτομίες βιοτεχνολογίας που βρίσκονται στο αντίθετο άκρο του φάσματος από τις βιολογικές και αγρο-οικολογικές γεωργικές πρακτικές.
Οι καταναλωτές στην Ευρώπη έχουν απαιτήσει το "δικαίωμα να γνωρίζουν" την προέλευση και τη σύνθεση των τροφίμων τους, αλλά η δυνατότητα να διατηρήσουν αυτό το δικαίωμα υπονομεύεται ακόμη και τώρα που γράφω. Η νέα νομοθεσία για τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα συζητήθηκε πρόσφατα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και αργότερα θα τεθεί υπό τον έλεγχο του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ. Η Ιταλία, η Αυστρία και η Ολλανδία αντιτίθενται σθεναρά, αλλά άλλες χώρες δεν έχουν ακόμη δείξει τις διαθέσεις τους.
Δεν θα υπάρξουν μηχανισμοί που θα επιτρέψουν στα συμβατικά μη βιολογικά τρόφιμα να παραμείνουν "απαλλαγμένα από ΓΤΟ"- τόσο οι αγρότες όσο και οι καταναλωτές θα στερηθούν τα δικαιώματά για διατροφική κυριαρχία.
Εάν υιοθετηθεί αυτή η ατζέντα, δεν θα υπάρχουν κανόνες ανίχνευσης και μέθοδοι παρακολούθησης της κατάστασης των καλλιεργειών.
Τώρα είναι η στιγμή για απαίτηση από τον Υπουργό Γεωργίας και τον Υπουργό Περιβάλλοντος κάθε χώρας να μην επιτρέψουν ποτέ να μπουν οι NGT στα νομοθετικά βιβλία κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Απαιτήστε να απορρίψουν πλήρως το νομοσχέδιο για τις Νέες Γονιδιωματικές Τεχνικές, το οποίο θα κληθούν να ψηφίσουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Αν θέλετε να διατηρήσετε ένα στοιχείο ελέγχου της υγείας σας και των παιδιών σας και των τροφίμων που τρώτε, καθώς και να βοηθήσετε στη διατήρηση της ζωτικής βιοποικιλότητας της φύσης στο αναντικατάστατο φυσικό περιβάλλον του πλανήτη, τότε φροντίστε να κάνετε σήμερα αυτό το ζωτικής σημασίας βήμα!
Παίξτε το ρόλο σας για να ξεπεράσετε τις αρρωστημένες επιθυμίες της συμμορίας που προσπαθεί να ανατρέψει τα ίδια τα συστήματα υποστήριξης της ζωής που έχουν κρατήσει για δισεκατομμύρια χρόνια σε ζωντανή ύπαρξη αυτόν τον όμορφο πλανήτη.
Ας ενωθούμε για να μην επιτρέψουμε ποτέ στους ανυπόφορους δράστες της οικοκτονίας να παίξουν την ψυχρή ρουλέτα τους με τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία της ίδιας της ζωής.
Ο Julian Rose και η Jadwiga Lopata αγωνίστηκαν με επιτυχία για να εμποδίσουν μια μεγάλη εταιρική προσπάθεια για την εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων σπόρων και φυτών στην Πολωνία. Κατάφεραν να πείσουν την πολωνική κυβέρνηση να εισαγάγει το 2006 μια εθνική απαγόρευση στους ΓΤΟ, η οποία εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα.
Ο Julian είναι ένας πρώιμος πρωτοπόρος της βιολογικής γεωργίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, συγγραφέας και διεθνής ακτιβιστής. Δείτε τον ιστότοπό του www.julianrose.info.
|
|
|
Post by Wayne Hall on Aug 12, 2023 10:22:14 GMT -5
www.lifo.gr/now/entertainment/xekina-16o-festibal-kinimatografoy-aiginas
28η Αυγούστου
Ένας «Έλληνας» κόμης, ο πρώτος ευρωπαϊστής, o Coudenhove-Kalergi
Ο Αδόλφος Χίτλερ τον απεχθανόταν και όλα όσα πρέσβευε. Οι οπαδοί του Χίτλερ και πολλοί άλλοι που απλώς θεωρούν τον εαυτό τους "πατριώτες", συνεχίζουν να διαστρεβλώνουν το μήνυμά του, το οποίο γίνεται όλο και περισσότερα επίκαιρο. Ακολουθεί συζήτηση με συντονιστή το συγγραφέα Ευάγγελο Βενέτη.
Την 28η Αυγούστου στο Κτήμα Κολλάτου μέσα στο πλαίσιο 16ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αίγινας θα γίνει μια προβολή για τον πρωτοπόρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον κόμη Richard Coudenhove-Kalergi, με πρόλογο και ίσως και επίλογο από τον Ευάγγελο Βενέτη. Το περασμένο καλοκαίρι στην Αίγινα ο Ευάγγελος Βενέτης έκανε ομιλία για τις σχέσεις του Καποδίστρια με τη Δούκισσα της Πλακεντίας.
Δεν θέλω να καλύψω το ίδιο περιεχόμενο που θα καλυφθεί στην προβολή στις 28η Αυγούστου αλλά νομίζω ότι αξίζει να τονίσουμε ότι υπάρχουν δύο δραματικά αντίθετες εκτιμήσεις για τον Coudenhove-Kalergi οι οποίες εκφράζονται στην Ελλάδα στη σχετική αρθογραφία δυο δημοσιογράφων ή ομάδων δημοσιογράφων, από τη μια το δημοσιογράφο Μιχάλη Στούκα ("το όραμά του ['ηταν] για την «αντικατάσταση» των λευκών Ευρωπαίων από ανθρώπους μιας μεικτής φυλής") από την αλλη τη δημοσιογραφική ομάδα Protagon (Με ρίζες (και) στη μεγάλη κρητική οικογένεια των Καλλέργηδων, διανοούμενος και πολιτικός ακτιβιστής, η πίστη του οποίου στην ενοποίηση της Ευρώπης παρέμεινε ακλόνητη από το τέλος του Μεγάλου Πολέμου έως τον θάνατό του το 1972»). Και οι δύο αυτές οι εκτιμήσεις είναι από το 2021, το ίδιο έτος που βγήκε η πρώτη βιογραφία στα αγγλικα για τον Coudenhove-Kalergi, με τίτλο "Hitler's Cosmopolitan Bastard", δηλ. το κοσμοπολίτη μπασταρδο του Χιτλερ.
Εδώ στην Αίγινα το ζήτημα της Ευρωπαϊκης Ένωσης μας έχει απασχολήσει από το 2008 στο Σύλλογο Ενεργών Πολιτών. Εκείνη τη χρονιά διοργανώσαμε συνέδριο που συνέδεε τα ονόματα του Ιωάννη Καποδίστρια, πρώτου κυβερνήτη της σύγχρονης Ελλάδας αλλά και προαγγέλου μιας ενωμένης Ευρώπης, με το όνομα του Altiero Spinelli, ίσως του πιο ένθερμου υποστηρικτή της ανάγκης για δημοκρατικό ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Την 31η Ιουλίου, αμέσως πριν από το φετινό Φεστιβάλ Κινηματοφράφου, ως πρόλογο στην ομιλία του ιστορικού Ανδρέα Κούκου για το συνεχή δανεισμό της Ελλάδας "μια αρχή δίχως τέλος", ο Στράτος Πανταβός, αντιπρόεδρος του συλλόγου μας, περιέγραψε την πορεία αυτής της συζήτησης.
Ένας ιταλός πρώην ευρωβούλευτής που μας επισκέφθηκε το 2013, o αείμνηστος Giulietto Chiesa, στις σημειώσεις που είχε ετοιμάσει για την ομιλία του, έγραψε το εξής:
"Θέλω να υπενθυμίσω δύο θεμελιώδη σημεία, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση, την απαρχή της ευρωπαϊκής ιδέας. Ουσιαστικά ήταν δύο: δύο πολύ απλές λέξεις. Ειρήνη και συνεργασία. Κανένα από τα δύο δεν υπάρχει σήμερα ως θεμελιώδης αρχή της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αμέσως μετά την έναρξη της διαδικασίας, άρχισε ο Ψυχρός Πόλεμος και η ευρωπαϊκή ιδέα της ειρήνης και της συνεργασίας διαστρεβλώθηκε και εκτράπηκε. Η συνεργασία αντικαταστάθηκε από τη λέξη ανταγωνισμός.
Μετά το 1989 το ιστορικό χάσμα έκλεισε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως η διαδικασία είχε αλλάξει προς το χειρότερο. Σταδιακά, χωρίς να το καταλάβουμε, παραδοθήκαμε στα χέρια μιας ολιγαρχίας χωρίς πατρίδα και χωρίς ψυχή, της οποίας ο μόνος δεσμός είναι η αυταπάτη της παντοδυναμίας που προκύπτει από την κατοχή του χρήματος που δημιουργεί απεριόριστα.
Το ευρωπαϊκό εγχείρημα πρώτα σταμάτησε και στη συνέχεια διαστρεβλώθηκε πέρα από κάθε αναγνώριση. Ήταν η καλή ιδέα της οικοδόμησης ενός νέου υπερεθνικού κράτους χωρίς προσφυγή στην κατάκτηση, τη βία και τον πόλεμο, αλλά με τη συμμετοχή με ίσα δικαιώματα όλων των εταίρων, μικρών και μεγάλων. Θα έπρεπε να ήταν η γέννηση ενός νέου παγκόσμιου επίκεντρου για την ειρήνη, ικανού να παίξει έναν ανεξάρτητο ρόλο και όχι υποταγμένου στην πολιτική και στα συμφέροντα των άλλων γιγάντων.
Τα μέσα που τέθηκαν σε εφαρμογή από το 1990 και μετά και τα οποία προκάλεσαν την κοινωνική και οικονομική κρίση των ευρωπαϊκών λαών, δεν ήταν παρενέργειες "λανθασμένων" επιλογών. Ήταν συνεπή με το επιδιωκόμενο σχέδιο. Η αμερικανική παγκοσμιοποίηση επιβλήθηκε στην Ευρώπη (και οι Ευρωπαίοι ηγέτες την αποδέχθηκαν και την υιοθέτησαν). Η πολιτική εξουσία πέρασε στα χέρια διεθνοποιημένου χρηματοοικονομικού κεφαλαίου."
Σήμερα έχουν εμφανιστεί νέοι παίκτες στο παγκόσμιο στίβο με επίκεντρο έναν άξονα Κίνας και Ρωσίας αλλά με συμμετοχή άλλων κρατών όπως τα κράτη BRICS. Ποιά θα ήταν η θέση απεναντί τους ενός Coudenhove-Kalergi αν ήταν ακόμα στη ζωή;
Ο Κόμης ήταν όλη του την ενήλικη ζωή αντικομμουνιστής αλλά αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα ο περίαφημος δυτικός πολιτισμός δεν είναι πια ο κόμμουνισμός όπως τον γνώριζε. Τι έχει αλλάξει; Είναι χρήσιμες οι σχετικές αναλύσεις του Shahid Bolsen στο σάϊτ του "Middle Nation";
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ: Όπως έχω ξαναπεί, η Δύση δεν φοβάται τα BRICS, δεν φοβάται την στροφή προς τον Παγκόσμιο Νότο, την έχουν προβλέψει και συμβάλλουν στην ενορχήστρωση της. Η ιδανική κατάσταση γι' αυτούς θα ήταν ν'αναπαράγουν το σύστημα Bretton Woods, αντίστροφα, με άλλα λόγια, οι παραδοσιακοί δικαιούχοι και τα θύματα του συστήματος Bretton Woods oυσιαστικά θα αντάλλασσουν θέσεις. Αυτό που φοβούνται, και αυτό που προσπαθούν πολύ σκληρά να αποτρέψουν, είναι ότι η εν λόγω στροφή θα έχει ως αποτέλεσμα μια αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης της παγκόσμιας οικονομίας- μια κατάργηση του νεοφιλελεύθερου παραδείγματος.
Έτσι παραμένει το ερώτημα: είναι το μήνυμα του Coudenhove-Kalergi όντως ξεπερασμένο από το χρόνο ή, αντίθετα, υπάρχει περίπτωση ο τρόπος που έχει αλλάξει ο κόσμος να το έχει καταστήσει πιο επίκαιρο από ποτέ;
Ας το συζητήσουμε την 28η Αυγούστου.
|
|